ฉันนั่งอยู่ใต้ตึกคณะอยู่สักพักแล้ว เพราะว่าต้องรอมะปราง แต่ทว่าภาพเมื่อเช้าที่พี่พิภูกับผู้หญิงคนนั้นยังติดตาฉันไม่หายเลย นี่! ฉันชอบเขาไปแล้วหรือไงกัน ฉันจะมานั่งคิดมากเรื่องเขาทำไม
"ฉันมันบ้าไปแล้วหรอ" ฉันสถบออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะฟุบหน้าลงโต๊ะอย่างแรง
"ใครบ้า" ฉันสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงกระซิบข้างหู แต่พอเงยหน้าขึ้นมากลับเป็นเขา เขาที่เป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันหัวเสียอยู่ตอนนี้ ฉันเกลียดหน้ายิ้มๆเขาจริงชะมัดเลย
"สวัสดีค่ะพี่ธีร์" ฉันไม่ได้ตอบอะไรเขาก่อนจะหันไปสวัสดีพี่ธีร์ แต่เขาก็ยังไม่รู้สึกรู้สาอะไรแล้วก็ยังตีมึนมานั่งข้างฉันอีก จนพี่ธีร์กระตุกยิ้มมุมปากแล้วก็เอ่ยปากแซวออกมา
"มึงชอบน้องเขาเรอะ"
"อะร่ะ กูไม่กินเด็กเหมือนมึงหรอก" ฉันถอนหายใจออกมาอย่างแรงก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเกมส์ ใช่! เขาจะมาชอบฉันทำไม แต่ที่เกิดขึ้นระหว่างเรามันคืออะไร สถานะบ้าบออะไรก็ไม่รู้
"นั้นสิเนอะ ไม่
