"ว่าแต่ทำไมเธอถึงไปนั่งอยู่ไอ้ถอดเสื้อนั้นได้ กิ๊กกันอยู่หรอ" ตั้งแต่เราตกลงกันได้ เขาก็ยังคงสัมภาษณ์ฉันเรื่องไซเรนไม่หยุด แม้แต่ตอนนี้ที่ฉันกำลังทำอาหารให้เขาอยู่
"เมื่อไรพี่จะเลิกถามเรื่องเขาสักที ฉันเล่าเป็น10 รอบแล้วนะ มันเป็นอุบัติเหตุก็แค่นั้นเอง" ฉันเงยหน้าพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย ก็มันคือความจริงนิ เขาถามแล้วถามอีก
"ถามแค่นี้ทำไมต้องหงุดหงิดด้วย ไอ้หมอนั้นมันดีนักหรือไง" เขานี่เอาแต่ใจเกินไปแล้วนะ
"แล้วพี่ล่ะ จะหยุดเจ้าชู้ได้หรอ ตั้ง 2ปีเลยนะ" ฉันเลิกคิ้วถามเขาที่ดูหงุดหงิดกับคำตอบของฉันเมื่อกี้ก็เลยเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเกมส์ แต่ไม่รู้ว่า คำถามของฉันมันตรงเกินไปหรือไปจี้จุดอะไรของเขาหรือป่าวนะ
"ทำไมอ่ะ หวงหรอ" ทำเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์ก่อนที่จะยกยิ้มขึ้น ฉันล่ะเกลียดรอยยิ้มแบบนี้ของเขาที่สุดเลย
"เลิกกวนสักที"
"เอาเถอะน่า ถึงหน้าตาฉันจะดูเจ้าเล่ห์ แต่ฉันมีสัจจะพอสมควรน
