บรรยากาศการกินขนมของโต๊ะสิชาคงแปลกที่สุดในร้านแล้ว ในขณะที่โต๊ะอื่นเขานั่งกินกันไปถ่ายรูปกันไปหรือไม่ก็ป้อนขนมกันหวานแหวว พูดจ๊ะพูดจ๋าคลอเคลียกัน แต่โต๊ะเธอดันเงียบกริบ
เพราะพี่เบนกับพี่บอมแท้ ๆ เชียว ยัยเพื่อนสองคนที่มาด้วยก็นั่งจ้องแต่หน้าพี่ ๆ จนไม่ยอมกินขนม ส่วนพวกพี่ ๆ ก็จ้องพี่กล้าอีกต่อหนึ่ง แต่เป็นสายตาคนละแบบกับยัยฝันและยัยหวานที่มองพวกเขาอยู่ มันเป็นสายตาแบบ... เหมือนเด็กช่างกลที่กำลังจะยกพวกตีกันเลยอะ...
“อ้าปากยัยซิน กินอีกคำ กินให้หมด จะได้รีบกลับ” คังบอมที่ตอนนี้แบ่งกันนั่งกับเบนประกบน้องสาวทั้งซ้ายขวาแล้วให้ทอฝันย้ายไปนั่งฝั่งตรงข้ามสั่งน้องสาวเสียงแข็ง
โธ่! พี่บอม! น่าอายชะมัด มานั่งป้อนขนมให้ซินเหมือนซินยังเป็นเด็กห้าขวบต่อหน้าเพื่อนเนี่ย!
สาวน้อยโวยวายในใจ เธอทำหน้าบึ้งตึงแต่ก็ยอมอ้าปากรับขนมจากคนเป็นพี่มาเคี้ยว ก็ได้แต่ประท้วงด้วยสีหน้าและแววตา ถ้าขืนเอะอะโวยวายแล้วพ
