หลังจากฌอนวางสายจากผู้ช่วยคนสนิทของเขา ท่านประธานหนุ่มได้เปิดประตูเดินออกมา ซึ่งปานมุกได้จ้องมองมายังเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แต่แท้จริงแล้วหล่อนกำลังปิดบังความสงสัยภายในใจเอาไว้ต่างหาก เพื่อไม่ให้ฌอนสงสัย ในความร้ายกาจของหล่อน
“โทรหาลูกค้าเหรอคะ”
“ครับ” ฌอนตอบออกไปสั้น ๆ ก่อนจะกลับมานั่งทำงานตามเดิม เขาแอบมองนาฬิกาหลายครั้ง ซึ่งท่านประธานหนุ่มรู้สึกว่ามันหมุนช้ากว่าทุกวัน อีกทั้งผู้เป็นบิดายังกำชับให้เขาไปส่งปานมุกที่บ้านอีกด้วย ซึ่งหล่อนก็ดูเหมือนเต็มใจอยากให้เขาไปส่ง เพราะปานมุกมีความปรารถนาอยากใกล้ชิดฌอนอยู่แล้ว
เวลาผ่านไปได้สักพัก เสียงเรียกเข้าจากสมาร์ตโฟนเครื่องแพงของเขาได้ดังขึ้นติดต่อกันหลายครั้ง จนฌอนอดไม่ได้ที่จะคว้ามันขึ้นมาดู ซึ่งพบว่ามารดาของเขาเป็นคนโทรเข้ามา
