“ดายังไม่ได้ออกไปจากบริษัทเลยค่ะ แม่ไม่ออกไปไหนเหรอคะคืนนี้”
“วันนี้รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว แม่ว่าจะเข้านอนแล้ว”
“แม่ทานอะไรหรือยังคะ”
“ทานแล้ว แม่ทำไข่ตุ๋นของโปรดไว้รอหนูด้วยนะ”
“ขอบคุณค่ะแม่ แม่เข้านอนเลยนะคะ เดี๋ยวอีกสักพักดาก็กลับแล้วค่ะ”
“ดูแลตัวเองด้วยนะ”
“ค่ะแม่”
มินดาวางสายจากมารดาของเธอ ด้วยความรู้สึกปวดหนึบตรงกลางใจ ในเวลานี้คงไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกของหญิงสาว หลังจากบิดาเดินออกไปจากชีวิตของเธอกับมารดา โลกใบนี้ก็กลายเป็นสีเทาครึ้มฟ้าคร
