เมียวิศวะ 3 | หลอกล่อ…ไม่สำเร็จ
1119 คำ
“เรียกลิตาออกมามีอะไรเหรอคะ?” ลิตาถามเจ้นัตตี้ที่ให้คนเข้าไปเรียกออกมาทั้งที่ยังไม่ครบกำหนดชั่วโมงที่ลูกค้าVIPคนนั้นซื้อตัวให้นั่งดื่มเป็นเพื่อน ปกติไม่เคยโดนเรียกออกมากะทันหันแบบนี้ จึงแปลกใจที่จู่ๆ โดนเรียกออกมา
“มีคนซื้อชั่วโมงของลิตาต่อจากลูกค้าVIPคนนั้น เจ้เลยต้องให้คนเรียกลิตาออกมา”
“ใครเหรอคะ?”
“คนนี้เป็นลูกค้าระดับVVIPของที่นี่ ลิตาช่วยดูแลเขาให้ดีกว่าคนอื่นๆ หน่อยนะ” เจ้นัตตี้ไม่ได้บอกว่าเป็นใคร บอกแค่ว่าให้ลิตาดูแลดีๆ เท่านั้น
“ลูกค้าVVIPเหรอคะ?”
“ใช่จ้ะ เขาขอซื้อเวลาลิตาจากลูกค้าคนนั้นที่เหลืออยู่ทั้งหมดเป็นสองเท่า ท่าทางเขาจะสนใจเรามากเลยนะ ไปแอบหว่านเสน่ห์ให้เขามารึเปล่า” เจ้นัตตี้เอ่ยแซวพลางยิ้ม
“ลิตาจะเอาเวลาไหนไปหว่านเสน่ห์คะ กลางวันเรียน พอตกกลางคืนก็มาทำงานที่นี่” ชักอยากรู้แล้วสิว่าลูกค้าที่เจ้นัตตี้หมายถึงเป็นใคร คงกระเป๋าหนักไม่เบา ถึงขั้นยอมจ่ายเงินสองเท่าซื้อเวลาที่เหลือของเธอจากลูกค้าVIPคนเมื่อกี้มาจนหมด
“เจ้แค่แซวเล่น ไป! เดี๋ยวเจ้เดินไปส่ง” เจ้นัตตี้พาลิตาเดินไปยังห้องVIP ที่มีคิมหันต์รออยู่
“เจ้ฝากด้วยนะ ดูแลเขาให้ดี ส่วนเรื่องที่ลิตาบอกว่าไม่รับนอกเหนือจากนั่งดื่ม เจ้บอกเขาแล้ว เขาตกลง”
เธอพยักหน้าให้เจ้นัตนี้ ก่อนจะเปิดประตูแล้วก้าวเข้าไปในห้องVIP ถึงขั้นเปิดห้องขนาดใหญ่สุดของที่นี่คงไม่ธรรมดาแน่ๆ เมื่อเข้ามาแล้ว สายตาก็ได้ปะทะเข้ากับเจ้าของห้องนี้ที่นั่งไขว้ห้างสูบบุหรี่อยู่บนโซฟา
วินาทีที่เห็นหน้าเจ้าของห้องนี้ หัวใจเธอพลันกระตุกวูบทันที ภาพของชายหนุ่มที่เธอเดินชนโดยไม่ได้ตั้งใจเมื่อตอนเช้าผุดเข้ามาในหัว
เขาคือผู้ชายคนที่เธอเดินชนเมื่อเช้า
“มานั่งสิ” คิมหันต์เอ่ยกับลิตาที่มัวแต่ยืนนิ่งไม่ยอมมานั่งเสียที
คนตัวเล็กดึงสติกลับคืนมาแล้วเดินไปนั่งลงข้างกายชายหนุ่มในอาการเกร็ง พอรู้จักคิมหันต์มาบ้างจากเพื่อนสนิทในกลุ่ม แต่ไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งจะได้มานั่งดื่มกับเขา แถมยังทุ่มเงินซื้อเวลาของเธอทั้งหมดจากลูกค้าVIPคนก่อนหน้านี้มาถึงสองเท่า
“เราเคยเจอเมื่อเช้า” คิมหันต์เป็นคนเปิดบทสนทนา
“และไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก”
“ทำตัวสบายๆ ไม่ต้องเกร็ง” เขาพูดพร้อมกับขยับเข้าไปใกล้ลิตา ใช้แขนข้างขวาวางพาดขอบโซฟาผ่านหลังของคนข้างกาย กลิ่นน้ำหอมจากตัวลิตาช่างเย้ายวนอารมณ์ปรารถนาของเขาได้ดีไม่น้อย
“เดี๋ยวลิตารินเหล้าให้นะ”
“เอาสิ” เขามองลิตาที่กำลังโน้มตัวลงไปเทเหล้าราคาแพงให้ สายตาไล่มองเรียวขาสวยขึ้นมาเรื่อยๆ จนถึงเสี้ยวใบหน้าสะสวย ลิตาเป็นผู้หญิงสวย น่ารัก และเซ็กซี่ เธอไม่ได้แต่งตัวโป๊ แต่ทว่ากลับทำให้เขารู้สึกว่าเธอดูน่ามอง และเซ็กซี่ได้โดยไม่ต้องพยายามทำอะไรมาก
ไม่แปลกใจทำไมถึงได้เป็นตัวท็อป…
เธอยื่นแก้วเครื่องดื่มให้เขา เพิ่งสังเกตว่าเขาสั่งเหล้าที่แพงที่สุดมา ไม่แปลกที่เจ้นัตตี้บอกให้ดูแลเขาเป็นอย่างดี
“ทำไมถึงเลือกลิตามานั่งดื่มด้วย?” สาวๆ คนอื่นสวยกว่าเธอหลายเท่าเขาไม่เลือก แถมยังซื้อเวลาเธอต่อจากลูกค้าคนนั้นมาอีกสองเท่า จึงทำให้อดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมถึงเลือกเธอ
“ระดับตัวท็อปของเจ้นัตตี้ ใครบ้างไม่อยากเลือกมานั่งดื่มด้วย” เขาตอบคำถามลิตาแล้วยกเหล้าในแก้วขึ้นดื่มอย่างละเมียดละไม สายตาเหลือบมองเธอที่กำลังยกเหล้าในแก้วขึ้นดื่มเช่นกัน
“เรียนคณะอะไร”
“ขอไม่ตอบเรื่องส่วนตัวนะคะ” เธอไม่อยากเปิดเผยเรื่องส่วนตัวให้ลูกค้ารู้มาก หน้าที่ของเธอคือนั่งดื่มเป็นเพื่อนลูกค้าและคอยดูแลให้อีกฝ่ายพึงพอใจเท่านั้น
คิมหันต์ยิ้มมุมปาก การได้เจอลิตาเปรียบเสมือนแบบทดสอบแสนท้าทาย ลิตาไม่เหมือนผู้หญิงที่เขาเคยเจอ ผู้หญิงทั่วไปที่เคยเจอมักเปิดโอกาสให้เขาได้รับรู้เรื่องราวของตัวเองจนไม่น่าสนใจแต่สำหรับลิตา…กลับไม่ใช่แบบนั้น
แบบนี้สิค่อยน่าสนใจขึ้นมาหน่อย
“บางทีถ้าคืนนี้เธอทำให้ฉันพอใจ เธออาจจะได้ทิปกลับบ้านเท่าๆ กับค่าตัวที่ฉันจ้างเธอมาดื่มด้วยในคืนนี้”
กึกก
ลิตาได้ยินแบบนั้นก็ชะงัก และหันไปมองคิมหันต์ที่หยิบแบงค์สีเทาปึกใหญ่ออกมาโชว์
“ทั้งหมดนี้มันจะเป็นของเธอ ถ้าเธอ…”
“ฉันไม่ขายตัว” เธอพูดแทรกขึ้นมาเสียงเรียบ พร้อมกับสรรพนามที่ไม่ได้แทนตัวเองว่า ‘ลิตา’ อีกต่อไป ต่อให้เงินในมือคิมหันต์มากแค่ไหน เธอก็ไม่มีวันขายร่างกายเพื่อเงินพวกนั้น
“หรือว่าเงินมันน้อยเกินไป?”
“…” เธอมองคิมหันต์ที่หยิบเงินออกมาอีกหนึ่งปึก ตอนนี้เหมือนกำลังโดนเขาเอาเงินฟาดหัวอย่างไรอย่างนั้น จำนวนเงินในมือคิมหันต์มันเยอะจนทำให้ใครหลายคนตาลุกวาวและอยากได้ ใช่ เธอเป็นหนึ่งในนั้น แต่เธอจะไม่มีวัน ‘ขายร่างกาย’ เพื่อเงินของเขาอย่างเด็ดขาด
ตอนนี้ยอมรับว่าโกรธที่โดนคิมหันต์จงใจเอาเงินมาหลอกล่อให้เธอยอมมีเซ็กซ์ด้วย เหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นกับเธอเป็นครั้งแรก…
“จำได้ว่าเจ้นัตตี้บอกนายชัดเจนไปหมดแล้ว ว่าฉันไม่รับงานนอกเหนือจากการนั่งดื่ม และดูแลลูกค้า” เงียบไปสองนานเพื่อระงับอารมณ์โกรธที่เข้าครอบงำ ก่อนจะเอ่ยบอกเขาอย่างใจเย็น
“ถ้าคืนนี้ยอมไปกับฉัน ฉันจะจ่ายให้เธออย่างงาม”
“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่รับงานอื่นนอกเหนือจากนั่งดื่ม”
ลิตาพยายามสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อระงับอารมณ์โกรธ แต่แล้วเส้นความอดทนก็ได้ขาดผึง เมื่อมือไม้ปลาหมึกของคิมหันต์เลื่อนมาสัมผัสขาอ่อน และเธอก็ได้ทำเรื่องไม่คาดฝันกับเขา
“อย่าเล่นตัวไปหน่อย…”
ซ่า!
“ไปตายซะ”
- ผู้เขียน
