@โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
“ผู้หญิงของคุณคิมหันต์อยู่ข้างในครับ หมอบอกว่าน้ำเกลือหมดกระปุกก็กลับบ้านได้”
เขาพยักหน้าให้ลูกน้องที่พาลิตามาส่งโรงพยาบาล เปิดประตูเข้าไปหาคนข้างใน และพบว่าเธอกำลังนั่งดื่มน้ำเปล่าอยู่ด้วยท่าทางร่าเริงราวกับไม่ได้ป่วยอะไร
“หมอฉีดยาให้ลิตาแล้ว” เธอบอกคิมหันต์ หลังจากหมอฉีดยาให้อาการของเธอก็ดีขึ้น จากที่เมื่อเช้าซึมๆ ตอนนี้เริ่มโอเคขึ้นมากแล้ว
“แม่เป็นยังไงบ้างคะ?”
“การผ่าตัดผ่านพ้นไปด้วยดี แม่เธอปลอดภัยแล้ว”
พอได้ยินแบบนั้นคนตัวเล็กก็ยิ้มออกมาอย่างโล่งอก วันนี้ทั้งวันเธอเอาแต่คิดไม่ตกเรื่องแม่ พอได้ยินว่าแม่ปลอดภัยแล้วเธอก็รู้สึกสบายใจ
“ขอบคุณเฮียคิมหันต์นะคะ”
“ฉันไม่รับคำขอบคุณที่เป็นคำพูด เพราะฉัน…” สายตาคมเข้มมองใบหน้าสวยหวานอย่างมีเลิศนัย มือหนาเลื่อนไปจับคางเรียวมนไว้หลวมๆ ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้จนเกือบจูบกันรอมร่อ
นัยน์ตาดำขลับลุ่มลึกทรงเสน่ห์พานทำหัวใ
