‘ชะ…ช่วยด้วย’ ภาพหญิงสาวพยายามตะเกียกตะกายขึ้นสู่ผิวน้ำท่ามกลางฝนที่ตกลงมาอย่างหนักกำลังขอความช่วยเหลืออย่างไร้ความหวัง น้ำตาแห่งความกลัวกลืนกินไปกับน้ำและสายฝน
‘ช่วยด้วย!’
‘ใครก็ได้ช่วยด้วย…’ น้ำเสียงเริ่มแผ่วลงเช่นเดียวกับเรี่ยวแรง กระแสน้ำที่รุนแรงตีเข้าใบหน้าของเด็กน้อยผู้น่าสงสาร เหมือนพยายามดึงเธอให้จมดิ่งสู่ก้นแม่น้ำให้ได้
เธอไร้ความหวังในการรอดชีวิตแล้ว…
แต่ในความเป็นจริง ภาพเหล่านั้นเป็นเพียงเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นในอดีตของลิตา หญิงสาวนอนเหงื่อแตกพลั่กบนเตียงนอน ใบหน้าสวยหวานเปียกชุ่มไปด้วยคราบน้ำตา ริมฝีปากสีระเรื่อแห้งผากพูด ‘ช่วยด้วย’ เหมือนในความฝัน มิหนำซ้ำยังสะอึกสะอื้นจนดึงความสนใจจากคิมหันต์ ที่เพิ่งเปิดประตูห้องนอนเข้ามา
“ช่วยด้วยฮึกๆ ช่วยด้วย…”
เขาเลิกคิ้วขึ้นสูงอย่างสงสัย ก่อนจะเดินเข้าไปดูลิตาว่าเป็นอะไร และพบว่าเธอกำลังนอนละเมอร้องไห้อย่างหนัก
“ช่วยด้วย ใครก
