ร่ายมนต์รักพิทักษ์ใจเธอ

มาจากไหนนะ

หลังจากผ่านเหตุการณ์ที่แพรวพราวเจอวิญญาณผู้หญิงชุดดำผมยาวในห้องแต่งตัวเธอก็เก็บเอาสิ่งที่มนต์ชญาพูดมาคิด

"หรือว่าที่น้ำมนต์พูดจะจริง หรือเราตาฝาดเหมือนนังแขมันว่า แต่ไม่สิเห็นเต็มสองตา" แพรวพราวคิดขณะที่ขับรถไปส่งคีตะถ่ายทำรายการที่อื่นต่อ

"พี่แพรวว่าอะไรนะครับ"คีตะถามเมื่อเห็นแพรวพราวพูดคนเดียวและขมวดคิ้วทำหน้าสงสัยอะไรบางอย่าง ถามตอบตัวเองไปมา

"พี่แพรว ไฟเขียวแล้วครับ" คีตะตะโกนเรียกเสียงดังเมื่อเธอไม่สังเกตุสัญญาณไฟจราจร

"ออ อ่อ ไปๆๆ" แพรวพราวรีบขยับเกียร์เดินหน้ารถ

"พี่แพรวเป็นอะไรครับ ถ้าพี่ไม่สบายให้ผมขับได้นะครับ"

"ไม่มีอะไรจ้ะ พี่แค่คิดถึงตอนที่พี่เข้าไปตามคีย์ในห้องแต่งตัว"

"ทำไมครับ ผมหลับไปไม่รูเรื่องเลย"

"พี่ไม่เห็นคีย์ พี่เห็นผู้หญิงชุดดำผมยาวมากกกยาวลากพื้น" เธอลากเสียงเน้นความรู้สึกว่ามันมากจริงๆ

"ผู้หญิงผมยาวชุดดำหรือครับ ผมเข้าไปไม่มีใครนะครับแต่เอ...ถ้ามาตอนผมเผลอหลับไปก็ไม่แน่ แต่ผมคงหลับลึกมากผมไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย ได้ยินอีกทีก็ตอนตื่นมาเจอทีมงานเข้ามากันเยอะแยะเลย" คีตะพูดเหมือนทบทวนเหตุการณ์ไปในตัว

"แต่พี่เห็นจริงๆนะคีย์ มันน่ากลัวมาก" แพรวพราวยืนยัน

"นี่พี่กำลังอำผมอยู่หรือเปล่าครับ หรือกำลังจะมีแคสงานใหม่เป็นแนวสยองขวัญครับ" เขาเป็นคนรุ่นใหม่ที่ไม่มีทางเชื่อเรื่องนี้ง่ายๆ

"พี่พูดจริงนะคีย์"

"เอาล่ะๆพี่ ผมไม่เถียงด้วยแล้ว เอาเป็นว่าพี่แพรวเองก็ต้องหาเวลาพักผ่อนบ้างนะครับ พี่น่าจะนอนน้อยเหมือนกัน" เขาพูดเมื่อถึงที่หมายและเปิดประตูลงรถไปโดยยังย้ำความเชื่อเดิมของตัวเองว่าสิ่งที่แพรวแพราวพูดไม่มีทางเป็นไปได้

"ในสตูดิโอมีผีหรือ อยู่มาตั้งนานทำไมไม่เคยเจอมาก่อน" แพรวพราวพูดคนเดียวขณะยังนั่งอยู่ในรถ

...........................................

"ฮึ! มีคนมาไล่นังแก้วตาของข้ารึ!" ชายวัยหกสิบกว่าในชุดสีดำล้วนและมีสร้อยประคำเม็ดใหญ่คล้องคอ ภาวนาพึมพำแล้วก็ลืมตาขึ้น

"ไล่นังแก้วตาได้นี่ไม่ธรรมดา แต่ไม่เป็นไรแค่นี้ต้านข้าไม่อยู่หรอก"

"กลับไปใหม่นังแก้วตา ครานี้ข้าเพิ่มพลังวิญญาณให้เอ็งแล้ว ไปทำงานให้สำเร็จ แล้วข้าจะให้เอ็งกินให้อิ่ม ฮ่าๆๆๆ" เขาหัวเราะดังลั่นภายในห้องแคบของเรือนไม้หลังหนึ่ง

............................

"ฮัดชิ้วววว" มนต์ชญาจามออกมาอย่างแรง

"มีคนนินทาแกแน่นอน" กำปั่นสวนขึ้นมาทันควัน

"จะมีใครฉันไม่ได้มีศัตรูที่ไหนนะ"มนต์ชญาหันไปมองค้อนเพื่อนนิดๆ

"ฉันเตือนแกหน่อยนะเรื่องคุณคีตะ อย่าไปวุ่นวายกับเขามากเลย ถ้าเขาไม่พอใจขึ้นมาจะตกงานกันได้"

"แต่ฉันช่วยเขานะ" มนต์ชญาเถียง

"ฉันรู้แต่จะมีใครรู้เหมือนฉันบ้าง นี่ถ้าไม่ได้โตมาด้วยกันฉันก็ยากที่จะเชื่อในสิ่งที่แกเป็น"

"ก็จริง ฉันจะเพลาๆลงแล้วกัน แต่ฉันก็ยังสงสัยอยุ่ดีเพราะพวกมันเหมือนไม่ใช่ผีที่เร่ร่อนทั่วไป เหมือนคุณคีตะคือเป้าหมาย"

"โอ้ย หล่อๆแบบนั้นใครก็หมายปอง" กำปั่นทำเสียงสองเมื่อพูดถึงซุปตาร์ในดวงใจ

...........