“สวย...สวยมาก...พิมพ์มาดา...”
พ่อเลี้ยงวริทธิ์อยากรู้ว่าเนินเนื้อที่อยู่ตรงหน้าจะงดงามในทุกอณูหรือไม่ จึงเอื้อมมือใหญ่ไปจับเท้าเรียวเล็กให้แยกออกจากกันอย่างช้าๆ
“พะ...พ่อเลี้ยง...จะทำอะไรคะ...”
พิมพ์มาดาเอ่ยถามเสียงแหบพร่า อายหน้าแดงซ่าน ร้อนผ่าวไปทั้งตัว พยายามหุบเรียวขาเข้าหากันเหมือนเดิม หลังจากรับรู้ได้ถึงมือใหญ่ที่ลูบไล้ตรงต้นขาอ่อนอย่างแผ่วเบา กระทั่งสัมผัสกับกลีบดอกไม้ทั้งสอง ทำเอาเธอสะดุ้งกับความวาบวามกระสั่นเสียวที่แล่นพล่านในทุกวินาทีที่ถูกแตะต้องลูบไล้ด้วยปลายนิ้วแข็งแกร่ง
“อยู่นิ่งๆ พิมพ์มาดา ผมอยากเห็นคุณไปทั้งตัว”
เจ้าของนัยน์ตาคมกริบกระซิบดุ เมื่อพิมพ์มาดาพยายามหนีบเท้าเข้าหากัน พอเลื่อนมือใหญ่ไปจับกลีบดอกไม้แสนนุ่มให้แยกออกจากกัน เผยให้เห็นเม็ดทับทิมแดงระเรื่อที่ถูกซุกซ่อนอยู่ในโพรงสวาทชุ่มฉ่ำไปด้วยธารน้ำรัก ก็ถึงกับขบกรามสูดปากคำรามลั่นกับความงดงามที่ต้องตาต้องใจ
