“ขอบคุณครับที่เตือน กำนันมีธุระอีกหรือเปล่าครับ ถ้าไม่! ผมคงต้องขอตัว มีคดีเก่าๆ ใกล้หมดอายุความให้สะสางอีกมาก โดยเฉพาะคดีของกลางที่เป็นไม้เถื่อนมูลค่า 5 ล้านหายไปอย่างไร้ร่องรอย หรือคดีที่รถของสารวัตรชนะชัยยางแตกแล้วพลิกคว่ำลงข้างทาง นอกจากนี้ยังมีอีกหลายคดีที่ต้องเอามาปัดฝุ่นใหม่ ถ้ากำนันไม่ว่า…ผมคงต้องขอตัวไปทำงานก่อน” สารวัตรปวรุตม์สบตากำนันยศศักดิ์ที่จ้องมองมาเขม็ง
“แล้วจะได้เห็นดีกัน ไอ้เหิม! กลับ!” กำนันสั่งลูกน้องเสียงดังหน้าอวบอูมมีเลือดขึ้นหน้าโกรธจนควันออกหู
“อ้อ...กำนันเดี๋ยวก่อนครับ”
ปวรุตม์เรียกกำนันยศศักดิ์ไว้ พออีกฝ่ายหันมามอง ปวรุตม์ก็ยิ้มเย็น นัยน์ตาคมดุจดวงตาพญาเหยี่ยวกวาดสายตาไปที่ลูกน้องของกำนันทีละคนแล้วมาหยุดนิ่งที่ไอ้เหิมและไอ้สิน
“คราวหลังถ้าจะส่งคนมาสอดแนมที่บ้านผม ช่วยทำให้มันแนบเนียนหน่อยนะครับและก็ช่วยส่งมือดีกว่านี้มาสอดแนม กำนันเล่นส่งมือสมัครเล่นไร้ฝีม
