“ตื่นได้แล้ว” ป้องณวัฒน์หอมแก้มรินดาที่นอนหนุนแขนเขาอยู่ข้างกาย
“ไม่อยากตื่นเลยค่ะ” เธอบิดขี้เกียจ
“ไหนว่าจะทำงานให้เสร็จวันนี้” เธอถลันตัวลุกขึ้นทันที
“ใช่ ต้องทำให้เสร็จวันนี้ ฉันเบื่อที่จะอยู่กับคุณเต็มทนแล้ว” หญิงสาวรีบก้าวลงจากเตียง คนที่ได้ยินประโยคนี้ถึงกลับออกอาการเหวอ
“อ้าว...รินจ๋า ทำไมพูดแบบนี้” เขารีบลุกขึ้นตาม เสียงรินดาปิดประตูลงกลอนด้านในเรียบร้อย
ก๊อกๆก๊อกๆ เขาเคาะเสียงดังอยู่หน้าห้องน้ำ
“รอก่อนสิ คนจะทำธุระส่วนตัวมั่ง” เธอตะโกนออกมาดังๆ ป้องณวัฒน์ยืนทำหน้าย่น
‘อินดี้ตื่นหรือยังนะ’ ระหว่างยืนรอ เขาคิดถึงหน้าลูกชายหนุ่มขึ้นมาก็รู้สึกมีความสุข
(“อินดี้...พ่อโทรมา”) เสียงคุณปู่เรียกหาหลาน เด็กตัวน้อยวิ่งตึงๆ มาอย่างเร็ว
“โอ้โห...แต่งตัวหล่อจะไปไหนกัน” เขาทักลูกชาย
(“คุณปู่จะพาไปเที่ยวสวนสัตว์ฮับ”)
“ว้า...เสียดายจัง พ่ออยากไปกับอินดี้จัง ถ่ายรูปส่งมาให้พ่อดูหน่อยนะ”
