“ฟะ เฟิร์ส”
“หอมดีจัง”
“กะ ก็เพิ่งสระก็ต้องหอมสิ และก็นะ เลิกดมผมฉันด้วย”
“ผมเธอนุ่มมือดีจังนะ” ใบหน้าของฉันร้อนผ่าวทันที กับคำพูดที่แสนจะธรรมดามากนะ แต่สายตาและน้ำเสียงของเฟิร์สนี่สิ มันทำให้ฉันใจเต้นรัวแปลกๆ มาก
“นุ่มเหมือนขนน้องหมาที่ฉันเลี้ยงเลย ฮ่าๆ”
“อะ ไอ้บ้าเฟิร์สสสสสสสสส...”
หลังจากที่ฉันได้สระผมอันเหม็นเน่าของตัวเองให้กลับมาหอมฟรุ้งฟริ้งแล้วนั่น ไอ้บ้าเฟิร์สก็ลากฉันให้ออกไปที่ห้างสรรพสินค้าด้วยกัน อันเนื่องมาจากว่า วัตถุดิบที่ใช้ประทังชีวิตได้หมดลง และอีกอย่างหมอนี่ก็ไม่อยากให้ฉันต้องอยู่คนเดียว เหตุเพราะว่ายัยปิงปองกะเทยจอมสาระแนของฉัน ดันไปบอกว่าฉันไม่สามารอยู่คนเดียวได้ ด้วยประการฉะนี้แล
“ความจริงนะ ฉันควรจะได้อยู่ที่บ้าน ดีกว่ามายืนเลือกซื้ออาหารกับนายนะเฟิร์ส”
“ไอ้ปองมันบอกว่าเธออยู่คนเดียวไม่ได้ ฉันก็ต้องลากเธอมาด้วยกันปะวะ”
“แต่ฉันนอนอยู่คอนโดนะ ไม่ได้ระเห็จตัวเอ
