คอนโดของเพลิงกัลป์
เพลิงกัลป์อุ้มลูกพีชขึ้นมาที่ชั้นบนสุดซึ่งเป็นห้องของเขาก่อนที่จะจัดการโยนร่างเล็กลงบนเตียงอย่างไม่เบาแรงนักจนเธอต้องร้องขึ้นมาด้วยความเจ็บที่สะโพกถึงเตียงจะนุ่มแค่ไหน แต่โยนมาแรงขนาดนั้นก็เจ็บน่ะสิ
“เจ็บนะไอ้หมอบ้า” ลูกพีชร้องโวยวายลูบหลังด้วยความเจ็บสะโพกจะเคล็ดไหมเนี่ย เจ็บชะมัดโยนมาได้ไม่เห็นจะอ่อนโยนเลยซาดิสม์หรือไงนะไอ้หมอบ้า
“หึ ทีโดนฉันเปิดซิงไม่เห็นจะบอกว่าเจ็บเท่าตอนนี้เลย แต่กลับร้องครางเสียงดังก็อย่างว่าละนะของฉันมันทั้งยาวและใหญ่เธอเลยเสียว”
ลอยหน้าลอยตาบอกลูกพีชที่หน้าขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความขลาดเขิน เพราะสิ่งที่เพลิงกัลป์พูดออกมาไม่ผิดจากความจริงเลยสักนิด ใหญ่ขนาดนั้นใครไม่เสียวก็บ้าแล้วผู้ชายอะไรใหญ่ชะมัด
“ไอ้หมอบ้า ไอ้คนทะลึ่ง” หยิบหมอนขึ้นมาขว้างใส่เพลิงกัลป์ที่ใช้มือเดียวรับอย่างสบาย ๆ ก่อนฝ่ายคุณหมอหนุ่มจะขว้างหมอนใส่กลับคืน ซึ่งลูกพีชที่หลบไม่ทั
