แตงโมไหน?
1118 คำ
[ น้ำพุ TALK ]
"อ่า.. แม่งร้อนฉิบหาย" เสียงบ่นเอ่ยดังขึ้นพร้อมกันกับร่างสูงของไอ้รามที่เอนตัวพิงไปกับพนักโซฟาตัวหนา
"จริงว่ะ ร้อนเชี่ยไรขนาดนี้" ไอ้เพเชี่ยนตอบรับด้วยอีกคน พร้อมกับเลิกเสื้อยืดของมันขึ้นสะบัดไล่ความร้อนออกจากร่างกาย
หลังจากกลับมาจากมหา'ลัย พวกมันก็มาสิงสถิตอยู่ที่บ้านของผม ตอนนี้พวกเราเรียนปี4 แล้วเลยต้องจริงจังกันหน่อย ทำให้บ้านผมกลายเป็นที่ปักหลักอันดับแรกที่พวกมันจะรวมตัวกันมา เพราะใกล้มหา'ลัยมากที่สุด
"มีไรกินไหมวะไอ้พุ กูโคตรหิว" ไอ้บีเอ็มถามขึ้นพร้อมกับสอดส่ายสายตามองหาสิ่งที่มันต้องการ
"ทำไมมึงไม่แวะซื้อก่อนวะ"
"ก่อนหน้านี้กระเพราะกูมันยังไม่ลั่นนี่หว่า" ผมส่ายหน้าให้กับคำตอบของมันอย่างเอือมๆ ครั้งที่แล้วก็รีบเข้าห้องน้ำไม่ยอมแวะปั๊มให้เรียบร้อย ดีที่ยังไม่เรี่ยราดในบ้านผมซะก่อน
ออดด~~ ออดด~
เสียงกดกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น นั่นเลยทำให้พวกผมต้องพากันเบนสายตากลับไปมองยังหน้าประตู
"ใครมาวะ?" ไอ้รามถามขึ้นด้วยความสงสัย เพราะปกติแล้วไม่มีใครที่จะแวะเวียนมาหาผมหรอก นอกจากพวกมันทั้งสี่คน
"จะรู้ไหม" หากแต่คำตอบนี้ไม่ใช่ผมที่เป็นคนตอบ กลับเป็นไอ้กราฟที่นั่งเล่นเกมส์อยู่ตรงโซฟาข้างๆ หลังจากที่มันเงียบมาตั้งนาน
"อ๋อครับ ไม่บอกกูไม่รู้เลยครับไอ้เวร" ไอ้บีเอ็มแซะกลับด้วยท่าทียียวน ทว่าไอ้คนถูกแซะกลับทำเพียงนั่งหน้านิ่งราวกับคำพูดเมื่อครู่เป็นเพียงลมที่พัดผ่านหูเท่านั้น
"เดี๋ยวกูมา" ผมบอกเพียงแค่นั้น จากนั้นก็หยัดตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วเดินออกไปยังรั้วหน้าบ้าน
มุมปากหยักยกยิ้มขึ้นทันทีเมื่อเห็นแผ่นหลังบางดูคุ้นตา ผมเปียสองข้างถูกผูกด้วยโบว์สีขาวสะอาดตาเอาไว้ที่ปลายผม ร่างบอบบางในชุดนักเรียนกำลังก้มๆ เงยๆ มองบางอย่างที่พื้น แต่พอเธอหันกลับมาแล้วเห็นว่าผมกำลังเดินตรงไปหา ก็คลี่ยิ้มหวานออกมาจนตาหยี
"พี่พุ แทนคำขอบคุณค่ะ" ซีเซียยื่นถุงขนมเบื้องที่ขายตามหน้าโรงเรียนมาให้ผมด้วยรอยยิ้มกว้าง
"ครับ?" ผมเลิกคิ้วถามถึงสาเหตุที่เธอให้มาอย่างไม่เข้าใจ
"ก็เรื่องเมื่อเช้าไงคะ เพราะพี่พุไปส่งเซียเลยเข้าเรียนได้ทันเวลา" คนตัวเล็กตรงหน้าเอ่ยบอกพร้อมขยายความในสิ่งที่ผมสงสัย
"พี่บอกแล้วไงครับ ว่าไม่เป็นไร" ผมยิ้มบอก ไม่อยากให้อีกคนรู้สึกไม่ดี แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่อยากให้เธอต้องมาตอบแทนผมในเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ด้วย
"แต่เซียอยากให้นี่คะ แล้วขนมนี่ก็อร่อยมากด้วย พี่พุลองชิมสักคำดูสิคะ" ซีเซียบอกพร้อมกับยื่นถุงขนมผ่านรั้วบ้านมาใกล้ผมมากยิ่งขึ้น
"....."
"ถ้าพี่พุไม่ชอบใจก็บอกเซียนะ เซียจะได้ไม่ทำแบบนี้อีก เซียขอโทษค่ะ" คนตรงหน้าเอ่ยบอกเสียงอ่อน ก้มหน้ามองพื้นราวกับกำลังรู้สึกผิดในสิ่งที่ตัวเองทำอยู่
"อย่าคิดแบบนั้นสิ พี่ไม่ได้ไม่ชอบใจนะ" ผมยื่นมือผ่านรั้วบ้าน แล้ววางมือหนาลงบนกลุ่มผมนุ่มตรงหน้าเพื่อปลอบโยนคนตัวเล็กให้หายน้อยใจ
"....." ดวงหน้าสวยจิ้มลิ้มค่อยๆ เงยหน้าขึ้นสบตามองผม ดวงตาสุกใสสบตามองด้วยสายตาเป็นประกายความดีใจอย่างปิดไม่มิด
เด็กคนนี้นี่...
"ทีนี้ก็ส่งขนมมาให้พี่ได้แล้วนะครับ แล้ววันหลังอย่าซื้ออะไรที่มันแพงเกินไปจนทำให้เราจ่ายค่าขนมไม่พอนะ เข้าใจไหม?"
"เข้าใจแล้วค่ะ"
"ขอบคุณครับ สำหรับขนม" ผมยิ้มบอกก่อนจะรับถุงขนมมาจากซีเซีย
"ทานให้อร่อยนะคะ เซียรับประกันความพึงพอใจ รับรองว่าพี่พุต้องเก็บเอาไปฝันแน่ค่ะ"
"ขนมนี่น่ะเหรอ อร่อยขนาดนั้นเชียว?" ผมย่นคิ้วถาม ถึงแม้ว่าจะดูน่ากินแค่ก็เถอะ แต่รสชาติก็ไม่น่าจะต่างจากเจ้าอื่นๆ มากนักหรอก
ทว่าในวินาทีถัดมาคิ้วหนาที่ย่นเข้าหากันเมื่อครู่ก็ต้องคลายออก เมื่อได้ยินคำตอบของคนตัวเล็ก
"เปล่าค่ะ หมายถึงคนให้ต่างหาก"
"....."
"พรุ่งนี้อย่าลืมบอกเซียนะคะ ว่าขนมอร่อยหรือฝันถึงคนให้ขนมกันแน่" ว่าจบซีเซียก็วิ่งกลับไปที่บ้านของตัวเอง เธอเปิดประตูรั้วเข้าไปแต่ไม่วายหันมาโบกมือส่งยิ้มให้ผมอีกหน
หึ~ ไม่เคยเห็นใครอารมณ์ดีมากขนาดนี้มาก่อน เด็กคนนี้แปลกชะมัด
"ใครวะ คนขายประกันไง ออกไปคุยซะนาน" ไอ้รามพูดขึ้นทันทีที่ผมเดินเข้ากลับมาในบ้าน
"เฮ้ย ขนมมมม~ แต๊งกิ้วไอ้เพื่อนเลิฟ มึงซื้อมาให้กูเหรอ" ไอ้บีเอ็มดีดตัวลุกขึ้นมาจะคว้าขนมในมือผมไป แต่โชคดีที่ผมไวกว่าเลยเบี่ยงหลบตัวไม่ให้มันแย่งขนมไปได้ง่ายๆ แล้วยกยิ้มตอบมันกลับไป
"ไม่ใช่ของมึง"
"อ้าว แล้วของใคร?"
"กูได้มาเฉยๆ " ผมไหวไหล่บอก แต่ก็นั่นแหละสุดท้าย...
"กับเพื่อนกับฟูงอย่างก" ไอ้รามแย่งถุงขนมไปได้อยู่ดี ก่อนที่มันจะแกะออกมาแล้วเอาเข้าปากได้หน้าตาเฉย
"อย่าบอกว่าคนเดียวกับวันก่อนใช่ไหมวะ?" ไอ้บีเอ็มเค้นถามจ้องมองมาที่ผมด้วยความอยากรู้
"ใคร?" ขนาดไอ้กราฟที่ดูจะไม่สนใจใยดีอะไรกับโลกภายนอก มันยังทะลุโลกส่วนตัวของมันแล้วละสายตาจากหน้าจอมือถือขึ้นมาเค้นถามผมด้วยอีกคน
"ก็น้องแตงโมไงวะ"
"แตงโมไหน?" อย่าว่าแต่พวกนี้งงเลย ผมเองก็งงว่าน้องแตงโมที่ไอ้บีเอ็มมันว่านั่นเป็นใคร
"เอ้า! ก็คนที่เมื่อวานให้แตงโมมึงมาไงวะ หรือว่าคนใหม่? ทีแบบนี้แล้วเงียบเลยนะมึงไอ้พุ"
"ไม่ใช่"
"ไม่ใช่คนเมื่อวานเหรอวะ"
"ไม่ใช่แตงโม แต่ชื่อซีเซียต่างหาก"
ต้องเรียกให้ถูกใช่ไหมเฮียพุ ชอบก็กดใจ คอมเมนต์ให้กำลังใจไรท์กันเยอะๆ นะคะ
- ผู้เขียน
