ปากดี

879 คำ
[ ซีเซีย​ TALK​ ] เช้าวันนี้ฉันลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะไปโรงเรียนใหม่วันแรก เอาจริงก็ไม่น่าตื่นเต้นเท่าไหร่หรอก เพราะฉันย้ายโรงเรียนออกจะบ่อยไป ฉันหมุนตัวเองในกระจกอีกครั้​ง​ แล้วฉีกยิ้มให้กับคนในกระจกแล้วร้องออกมาดังๆ​ โคตรสวย!! เด็กสาวหน้าตาสวยเกินหน้าเกินตาชาวบ้าน อยู่ในชุดนักเรียนของมัธยมปลายชื่อดัง ผมยาวนุ่มสลวยถูกถักเป็นเปียสองข้างเอาไว้พร้อมกับผูกด้วยโบว์สีขาวสะอาดตา "หนูไปโรงเรียนแล้วนะคะ" ฉันพนมมือไหว้แม่ก่อนออกจากบ้าน และเตรียมใส่รองเท้าเพื่อจะเดินออกไปยังหน้าหมู่บ้านที่ใกล้กับป้ายรถเมล์ "ขอให้สนุกกับโรงเรียนใหม่นะลูก" บรื้นน~ เสียงท่อของรถบิ๊กไบค์คันโตดังขึ้นมาจากบ้านข้างๆ ขับออกมาแล้วจอดสนิทอยู่หน้าบ้านของพี่น้ำพุ​ ฉันหันไปมองตามเสียงก็เห็นว่าเขากำลังตวัดขาลงจากรถแล้วเดินไปล็อกประตูรั้วบ้านเอาไว้ "พี่พุ" ฉันตะโกนเรียกคนตัวสูงที่เดินกลับมาคร่อมรถของเขาอีกหน ดวงตาคมเข้มตวัดมองมายังฉันก่อนจะเลิกคิ้วหนาขึ้นเพียงนิด ราวกับเขากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่​ และในวินาทีถัดมาเขาก็ยกยิ้มขึ้นราวกับนึกอะไรออก "จะไปโรงเรียนเหรอ?" เสียงทุ้มนุ่มน่าฟังเอ่ยถามฉันด้วยรอยยิ้มใจดี "ใช่ค่ะ​ พี่ก็จะไปเรียนเหรอคะ" ฉันถามกลับเมื่อไล่สายตาสำรวจร่างสูง​ ที่สวมเสื้อยืดสีขาวสวมทับด้วยเสื้อช็อปสีกรมกับกางเกงยีนส์สีดำ ผู้ชายเรียนวิศวะ สเตร็กเลยอ่ะ~~ "อืม​ ว่าแต่เราจะไปยังไง?" "อ๋อ​ จะเดินไปขึ้นรถเมล์ที่หน้าหมู่บ้านน่ะค่ะ" "ให้ไปส่งไหม กว่าจะเดินถึงเหงื่อโชกพอดี" พี่น้ำพุถามพร้อมกับตบไปยังเบาะหลังของเขา เป็นเชิงบอกว่าให้ฉันซ้อนได้ "จะดีเหรอคะ งั้นไปค่ะ" ไม่ต้องรอให้เขาอนุญาต​ ฉันก็เดินไปหยุดอยู่ใกล้รถคันโตของเขา​ จากนั้นก็ปีนขึ้นรถของเขาอย่างทุลักทุเล​ เพราะใส่กระโปรงนักเรียนเลยทำให้ปีนได้ลำบาก จนสุดท้ายฉันก็ขึ้นมานั่งได้อย่างสง่างาม "เกาะแน่นๆ นะ" "ค่ะ" ฉันตอบรับแล้วสวมกอดร่างสูงเอาไว้แน่น​ "กลัวเหรอ?" พี่น้ำพุเบือนหน้ากลับมาถามในขณะที่เขากำลังออกตัวรถไปด้วยความเร็วไม่มากนัก "นิดหน่อยค่ะ" "ไม่ตกหรอก ไม่ต้องกลัว" "อื้อ~" ฉันขานรับเสร็จก็ได้แต่อมยิ้มอยู่คนเดียว กลิ่นหอมของน้ำหอมลอยเข้าจมูกฉันมาเรื่อยๆ ยิ่งกอดเขาแน่นขึ้นก็รับรู้ได้ถึงกล้ามมัดหน้าท้องที่เรียงตัวกันอยู่ภายใต้เนื้อผ้า "ไปถูกใช่ไหม?" ทันทีที่เขาขับรถมาจอดยังหน้าป้ายรถเมล์แล้วก็เอ่ยถามขึ้น​ สีหน้าที่ดูเหมือนเป็นกังวลยิ่งทำให้ฉันอดที่จะกลั้นยิ้มไม่ได้ "ไปถูกค่ะ เซียจำทางมาแล้ว" "โอเค​ งั้นตั้งใจเรียนล่ะ" ฝ่ามือหนายกขึ้นมาวางลงบนกลุ่มผมฉันเบาๆ สัมผัสที่ดูอบอุ่นเล่นเอาฉันหัวใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน "ขอบคุณนะคะ​ ที่มาส่ง" "ด้วยความยินดีครับ งั้นพี่ไปก่อนนะ" คนตัวโตระบายยิ้มบอก ส่วนฉันได้แต่พยักหน้ารับเป็นการเข้าใจ​ พี่น้ำพุขับรถออกไปแล้วแต่สายตาฉันยังคงจ้องมองไปที่เขาจนสุดสายตา นี่ใช่ไหมที่เรียกว่าตกหลุมรักคนเดิมซ้ำๆ กรี๊ดดด!! ชอบเว้ย! ​เฮ้อ~ กว่ารถเมล์จะมาเล่นเอายืนรอจนเมื่อยขาไปเลย ฉันขึ้นรถเมล์มาแล้วกวาดสายตามองหาที่นั่งว่าง แต่มันกลับไม่มีที่นั่งให้ฉันได้แทรกตัวเข้าไปได้เลยสักนิด ฉันเดินไปแล้วหาที่จับเพื่อยืนทรงตัว​ ไม่ให้ไถลไปตอนที่รถเบรก พรึ่บ!​ เพียงแค่รถออกตัวไปข้างหน้า ฉันก็ต้องรีบใช้มือที่ว่างอีกข้างยกขึ้นมาปิดจมูกตัวเองเอาไว้ เพราะกลิ่นควันบุหรี่ของคนที่ยืนอยู่ข้างหน้ามันลอยตลบเข้ามาหาฉันเต็มๆ "รังเกียจ?" จู่​ๆ​ คนตรงหน้าก็โน้มตัวลงมาถามในระยะประชิด จนใบหน้าของเขาแทบจะเฉียดจมูกฉันอยู่แล้ว "ปะ​ เปล่าค่ะ" ฉันตอบอย่างสุภาพ​ เพราะคิดว่าเขาคงจะเป็นพวกนักศึกษา​ หรือไม่ก็พวกทำงานแล้วถึงได้พ่นควันบุหรี่ออกมาได้ตามอำเภอใจแบบนี้ ดูจากชุดที่ใส่เป็นชุดไปรเวตก็น่าจะเป็นอย่างนั้น "แล้วปิดจมูกทำไม เหม็นฉันเหรอหรือกวนตีน?" "ก็แค่ไม่ชอบกลิ่นบุหรี่​ พ่นออกมาในที่สาธารณะแถมยังในรถอีกมันรบกวนคนอื่นรู้ไหมคะ" ฉันต่อว่าอีกคนที่ยังคงเลิกคิ้วอย่างเอาเรื่องอยู่ "ปากดีนี่ อยู่โรงเรียนนี้ใช่ไหม เดี๋ยวได้รู้กัน" หากชื่นชอบก็อย่าลืมคอมเมนต์​ กดใจ​ เพื่อเป็นกำลังใจในการอัพเดตตอนใหม่ด้วยนะคะ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม