“ยิ้มแล้วน่ารักจัง ป่ะไปหาอะไรกินดีกว่า”
“ไม่กลับบ้านเหรอ?”
“บ้านมันไม่วิ่งหนีหรอกไปกันเร็วจะพาไปหาอะไรอร่อยๆกิน” เธอจับมือเขาเดินกึ่งลากกึ่งจูงคนแก่หน้าบึ้งก็ไม่ยิ้มออกมาเหมือนเดิมแต่วางมือโอบไหล่เธอแทน เขาหวงเธอแน่เลยแววตาแบบนี้มันใช่มากอะ
“จะพาเฮียไปไหนห่ะ?” มินนี่เป็นคนชอบเที่ยวคงจะรู้จักร้านอาหารดีๆเยอะ
“เฮียต้องขับรถตามที่ฉันบอกนะแล้วต้องเร็วด้วย ร้านนี้ปิดเร็วมาก!”
“ครับ” มาถึงในรถมินนี่ก็ยิ้มกว้างให้แบบไม่สงสารหัวใจเขาเลยว่ามันจะเต้นรุนแรงขนาดไหน ทำไมมันถึงได้รักได้หลงแบบนี้วะไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ
“ร้านนี้ไปกับพี่โบ๊ทบ่อยมากแต่พอเปิดผับก็ไม่ค่อยได้ไปกัน นี่ถ้าไม่ใช่แฟนไม่พาไปนะ”
“รักเฮียเลยพาไปใช่ไหม?”
“รักมั้งไม่รู้สิจำไม่ได้!”
"...." กูจะบ้าตายให้ได้เลย!! หัวใจเขาเนี่ยมันจะรับไม่ไหวแล้วนะเดี๋ยวเต้นแรงเดี๋ยวหยุดเต้นเพราะผู้หญิงคนเดียวเนี่ย สงสารหัวใจเฮียมั้งเถอะ!
เขาหลงเ
