EP.5 อุบัติเหตุ
1110 คำ
EP.5 อุบัติเหตุ
"เมื่อคืนเข้างานกะดึกไม่ใช่เหรอ นอนได้เลยเดี๋ยวพี่นั่งฟังเพลงและขับไปเรื่อย ๆ ถึงกรุงเทพเมื่อไหร่จะปลุก"
"ถ้าขับไม่ไหวก็เรียกได้เลยนะ" ฉันหันไปบอกกับเขา และเอนเบาะลงเล็กน้อยเตรียมจะพักสายตาสักพัก
"ได้ข่าวว่ายังสอบใบขับขี่ไม่ผ่านเลยไม่ใช่เหรอเรา" พี่เวย์ส่ายหน้าเบา ๆ และตั้งใจขับรถต่อไป
"พี่เวย์อะ" ฉันบ่น ๆ แต่ก็ทิ้งตัวลงนอนทันทีด้วยความเหนื่อยและง่วงมาก ๆ เพราะทำงานมาตั้งแต่เที่ยงคืนเพิ่งได้ออกกะตอนสิบโมงเช้านี่เอง
ไม่รู้ว่าฉันผล็อยหลับไปนานแค่ไหน แต่พอตื่นขึ้นมาก็พบว่าพระอาทิตย์ได้ลับขอบฟ้าไปนานแล้ว ฉันเหลือบไปเห็นพี่เวย์กำลังตั้งใจขับรถ และพูดคุยกับใครบางคนในโทรศัพท์อยู่ ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
ในตอนแรกฉันก็อยากจะเอ่ยทักทายพี่ทับทิมผ่านสายไป แต่พอเห็นเขาสองคนกำลังปรึกษากันเรื่องลูก ก็เลยจำต้องทำเป็นเนียน ๆ หลับต่อไปก่อน
(เสียงพี่เวย์คุยโทรศัพท์กับพี่ทับทิม)
พี่ทับทิม : วันนี้ฉันบอกกับเวลาว่า อาข้าวฟ่างจะกลับมาอยู่ฉลองวันเกิดอายุครบ 5 ขวบของเขาด้วย เวลาดีใจมากเลยนะ เขาถามถึงอาของเขาไม่หยุดเลย
พี่เวย์ : ลูกคงดีใจมาก ๆ เลย เวลาติดข้าวฟ่างจะตายไป ฮ่า ๆ ๆ
พี่ทับทิม : เอ่อเวย์เอกสารเรื่องลูกทั้งสองคนน่ะ ทั้งเวลา ทั้งวายุเลย... ทิมอยากให้เวย์ถือสิทธิ์เป็นผู้ปกครองของเด็กเพียงคนเดียวไปเลยดีกว่า ไม่อย่างนั้นนะเอกสารวุ่นวายมากเลยตอนสมัครเรียนน่ะ
พี่เวย์ : จริง ๆ เวย์ว่าเราจดทะเบียนกันเลยดีไหม เรื่องราวมันก็ผ่านมานานแล้วนะ
พี่ทับทิม : ..นายไม่ควรพูดแบบนี้นะ ไม่ควรเลย!
พี่เวย์ : ..อืม... โอเค ๆ งั้นเดี๋ยวเราไปคุยเรื่องนี้กันต่อที่บ้านก็ได้นะ
พี่ทับทิม : ...
พี่เวย์ : คืนนี้เธอพาลูก ๆ เข้านอนก่อนได้เลยนะทิม ไม่ต้องรอนะ
พี่ทับทิม : มาถึงดึกมากเลยเหรอ เด็ก ๆ อยากให้พ่อส่งเข้านอนมากกว่าน่ะสิ
พี่เวย์ : จริง ๆ ก็ไม่ดึกมาก กำลังจะเข้ากรุงเทพแล้ว
พี่ทับทิม : งั้นฉันกับลูก ๆ รอนะ
พี่ทับทิม : นายขับรถดี ๆ ล่ะ ไม่ต้องขับเร็วมากเข้าใจไหม
พี่เวย์ : อืมเข้าใจ..ขับขี่ปลอดภัยแน่นอนไม่ต้องห่วงนะ
พี่ทับทิม : อืม...เดี๋ยวเจอกันนะเวย์
พี่เวย์ : เดี๋ยวเจอกันนะทิม
(พี่เวย์กดวางสายโทรศัพท์ไป และยิ้มออกมาไม่หุบเลย)
หลังจากที่วางสายไปพักใหญ่แล้ว ฉันถึงค่อย ๆ ทำเนียนบิดขี้เกียจและลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างช้า ๆ ด้วยท่าทางงัวเงีย ๆ ทั้งที่จริง ๆ ฉันตื่นมาสักพักใหญ่แล้ว
"ตื่นนานแล้วไม่ใช่เหรอเรา" พี่เวย์หันมามองทางฉันเหมือนเขารู้อยู่แล้วว่าฉันแค่แกล้งหลับเท่านั้น
"ค่ะ แต่ไม่อยากขัดจังหวะหวานของพี่ ๆ " ฉันมองออกไปนอกหน้าต่างก็เห็นว่าเรากำลังใกล้จะเข้ากรุงเทพกันแล้ว
"ครอบครัวพี่เวย์เนี่ย อบอุ่นดีนะคะ" ฉันหันไปชมพี่ชายตัวเองด้วยสายตาที่ภาคภูมิใจในตัวพี่ชายมาก ๆ เพราะเขาเป็นพ่อที่ดีมาก ๆ และเป็นผู้นำครอบครัวที่เพอร์เฟกต์สุด ๆ เลย
"ถ้าวันหนึ่งฟ่างมีความรัก ฟ่างก็ขอให้ได้เจอผู้ชายที่แสนดีแบบพี่ชายของฟ่างก็แล้วกัน" ฉันพูดไปตามความรู้สึกของตัวเองจริง ๆ
ครอบครัวของพี่เวย์อบอุ่นมาก ๆ จนฉันมองครอบครัวของพี่ชายเป็นต้นแบบในชีวิตเลยจริง ๆ นะ ถ้าไม่ได้ผู้ชายดี ๆ แบบพี่เวย์... ยอมอยู่เป็นโสดตลอดไปเลยเสียดีกว่า
"ถ้าเจอแฟนไม่ดี...ก็กลับบ้านมาอยู่กับพี่ อยู่กับหลานแล้วกันนะ" พี่เวย์หันมาลูบหัวของฉันด้วยความเอ็นดู
"แน่นอนค่ะ...ถ้าดีไม่ถึงครึ่งหนึ่งของพี่เวย์ ฟ่างไม่มีทางย้ายออกจากบ้านพี่เวย์พี่ทิมแน่" ในตอนที่เราพูดคุยหยอกล้อเล่นกันไป และยังไม่ทันที่ฉันจะยิ้มได้เต็มมุมปากดี
จู่ ๆ ก็มีแสงวูบวาบ ๆ ของรถอีกคันเปิดไฟสูงสาดเข้ามาในความมืดพร้อมกับ...
ปี๊นนนน...! เสียงบีบแตรของรถคันหนึ่งบีบดังลั่น และขับสวนทางเข้ามาในเลนของเราจนทำให้พี่เวย์ต้องหักพวงมาลัยหลบไปอีกทางด้วยความตกใจ
"พี่เวย์ระวัง!" ฉันร้องขึ้นสุดเสียงด้วยความตกใจสุดขีด รถคันนั้นจงใจใช้ไฟสูงจนทำให้ฝั่งของเราแทบมองไม่เห็นทางเลย
พี่เวย์ไม่ร้องโวยวายเหมือนกับฉัน เข้าตั้งสติและหมุนพวงมาลัยหลบได้แบบเฉียดฉิว ทำให้กระจกมองข้างรถของคันที่สวนมากระแทกเข้ากับกระจกรถของเราแบบเต็ม ๆ
"ขับรถบ้าอะไรของมันอะ...ดีนะที่เราไม่..." ฉันถอนหายใจออกมาเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเราไม่ได้ชนประสานงากับรถอีกคันนั้น แต่ทว่า...
"เฮ้ย! คน!" แต่จู่ ๆ พี่เวย์ก็อุทานขึ้นมาอีกครั้ง
ท่อนแขนแกร่งของเขายื่นมาทางฉันทันทีเพื่อปกป้องไม่ให้ตัวของฉันได้รับแรงกระแทกมากนัก แต่ภาพที่ฉันเห็นตรงหน้า มันทำให้หัวใจของฉันแทบจะหยุดเต้นไปเลย
เมื่อจู่ ๆ ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งวิ่งตัดหน้ารถมาในระยะประชิด ก่อนที่เธอจะถูกชนเข้าอย่างจัง เพราะไม่สามารถจะเบรกรถได้ทันเลย รถของเราหมุนไปอย่างไม่สามารถบังคับทิศทางได้ พี่เวย์พยายามประคองพวงมาลัยให้ปะทะกับร่างของเธอให้น้อยที่สุดแต่...
โคร่ม...เพล้ง! หญิงสาวผู้โชคร้ายคนนั้นถูกชนจนกระเด็นขึ้นมา ใบหน้ากระแทกลงกับกระจกด้านหน้ารถแบบเต็ม ๆ จนทะลุเข้ามาด้านใน กระจกแตกเป็นเสี่ยง ๆ และในตอนนั้นเองฉันกับเธอเผลอได้สบตากันในเสี้ยววินาทีชีวิตนั้น
"ช่วย..." เธอเปล่งเสียงพูดขึ้นในตอนที่ยังมีลมหายใจ
เอี๊ยด... แต่ทว่าแรงของการเบรกกะทันหันทำให้ร่างของเธอลอยกระเด็นออกไป...และ...
ตุ้บ! เสียงร่างของเธอตกกระแทกลงกับพื้นถนนอย่างแรงต่อหน้าต่อตาของฉัน หญิงสาวคนนั้นแน่นิ่งและนอนจมกองเลือดในทันที
- ผู้เขียน
