บทที่2.คนในใจกลับมาในช่วงหน้าสิ่วหน้าขวาน
เก่งกล้ากระโดดลงจากรถยนต์คู่ชีพ เขาตัดสินใจฉับพลัน สงสัยว่าตัวเองจะต้องมาอาศัยนอนที่ฟาร์มบ่อยขึ้น เพราะเกรงว่าตัวเองจะไม่รอดจากกรงเล็บของพลับพลึง เขาควรถอยมาอยู่ห่างๆ ไม่เปิดโอกาสให้เจ้าหล่อนได้เข้าถึงตัว
“เฮีย...” เสียงลูกน้องคู่ใจพูดแผ่วๆ ท่าทางมันกระอึกกระอักพิกล
“มีอะไรอีกว่ะ...พูดๆ มากูรอฟังอยู่”
เรื่องราวมากมายประเดประดังเข้ามา จนเขาเกือบตั้งรับไม่ไหว...มันปวดหัวจนคิดอะไรแทบไม่ออก
“หมออิงกลับมาบ้านแล้วนะเฮีย...ผมเห็นแวบๆ”
เก่งกล้าตัวชาวาบ ผู้หญิงที่เขาเฝ้ารอมาแสนนาน กลับมาในช่วงที่ตัวเองกำลังวุ่นวายและเรื่องมันใหญ่เกินกว่าที่เขาจะเอาหน้าไปให้หล่อนเห็น เรื่องชู้สาวที่ผู้หญิงดีๆ คงไม่กล้าแม้แต่จะเข้ามาเกี่ยวข้อง
ปวดหัวโว้ย!!
“อืม...”
“เห็นแม่พราว แม่ของหมออิงคุยกับแม่ค้าที่ตลาดนะเฮีย แม่พราวบอกว่าหมออิงจะกลับมาเป็นหมอที่โรงพยาบาลบ้านเร
