ท่านประธาน ลุ้นรัก

ตอนที่ 3 จดทะเบียน

ตอนที่ 3 จดทะเบียน

ภายในห้องครัว

มีนากำลังจัดแจงตักอาหารใส่ถ้วยอย่างสวยงามและ ถอดผ้ากันเปื้อนสีชมพูลายลูกแมวน้อยน่ารักออกก่อนแขวนเอาไว้ที่เดิม และจัดการเช็ดครบน้ำมันที่เปรอะเปื้อนจากการทอดปลาทับทิมสองตัวใหญ่ และผัดผักอีกสองจาน

เมื่อเก็บกวาดทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว ก็ได้ยินเสียงพี่สาวที่ห่างกันแค่ ปีกว่า ๆ เดินเข้ามาเสียงฝีเท้าที่ไม่ได้เบาก็รู้ว่าพี่สาวเร่งรีบเข้ามาเพราะอะไร คุณปู่ให้ตาม มีนาไม่ลืมที่จะล้างมือทำความสะอาดและดมกลิ่นอาหารที่ติดเสื้อผ้าของตัวเอง

“มีนปู่ให้ตามเซนต์เอกสาร” เมษาพูดขึ้น เมื่อเห็นน้องสาวยืน “มีน พี่ว่าเราอาบน้ำดีไหมกลิ่นติดตัวเลยเนี่ย” เมษาพูดขึ้น เพราะกลัวว่าน้องสาวจะทำเรื่องพิเรนทร์

“ก็ดีนะคะ แต่อย่าดีกว่าค่ะ” มีนายิ้มก่อนที่จะนึกแกล้งคน “รู้สึกแปลก ๆ เนอะ” มีนารู้สึกประหม่าชอบกล

ตัวเองเพิ่งจะรู้ตัวว่าไม่อยากไปค้างที่บ้านหลังนั้นเลย เพราะคุณปู่บอกว่าเมื่อเซนต์เอกสารแล้ว พรุ่งนี้ก็ต้องย้ายเข้าไปอยู่บ้านหลังนั้นเลย ความรู้สึกคิดถึงบ้านมันรบกวนจิตใจ คิดถึงห้องนอนของตัวเองอีกด้วย ไม่เคยห่างบ้านนานเลยจะทำยังไงดี คิดแล้วกลุ้ม มีนาถอนหายใจเฮือกใหญ่

“เดี๋ยวก็ชิน ดูพี่สิ” เมษาพูดปลอบน้องสาว เพราะเธอก็เพิ่งแต่งงานออกเรือนไปเดือนที่แล้วแต่ก็ยังมาที่บ้าน บ่อย ๆ เพราะคิดถึงบ้านและที่นอนเหมือนกับน้องสาวที่ดูก็รู้ว่ารู้สึกเหมือนกันเห็นน้องสาวเป็นแบบนี้ก็อดที่จะสงสารไม่ได้

และโชคดีของเมษา ที่บ้านของสามีไม่ได้อยู่ห่างไกลจากบ้านของพ่อกับแม่ ห่างกันเพียงแค่สามถึงสี่กิโลเท่านั้น เมษาเปิดร้านขายดอกไม้ที่ไม่ได้ใหญ่โตนัก งานที่ได้ส่วนมากก็มาจากน้องสาวทั้งนั้น

เมื่อมีนา และธาม นั่งคู่กันแล้ว เจ้าหน้าที่ก็เอ่ยแจ้งรายละเอียดของการจดทะเบียนสมรสและถ่ายภาพร่วมกัน ธามได้แต่มองเจ้าสาวของตัวเอง เธอจะแต่งตัวสบายไปไหม เขาหรือใส่สูทผูกไทดูดีหรูหรา ส่วนเธอแต่งตัวกะโปโลมากเธอกล้ามากที่แกล้งเขาแบบนี้

ธาม รู้สึกหงุดหงิดกับกลิ่นอาหารที่ติดตัวเธอออกมาแถมยังต้องนั่งใกล้กับเขาก่อนที่จะจรดปากกาเซนต์เอกสาร เขาแทบจะเป็นลมกลิ่นมันหอมอยู่หรอกแต่เขารู้สึกไม่ชอบกลิ่นแบบนี้เลย

ลลิตา คนรักหรือของ ธาม เขาอธิบายให้เธอฟังเรื่องเขาและเด็กคนนี้ ลิตาก็ไม่ได้พูดว่าอะไรเพียงแต่แง่งอนไปบ้างเพราะรักกันมานานแล้ว หลายปีแต่ก็ยังไม่ได้ขอแต่งงานดูใจกันไปก่อน คุณปู่ของเขาไม่ชอบลิตาด้วยสาเหตุใดเขาก็ไม่รู้

“ครับทั้งคู่คือสามีภรรยากันถูกต้องตามกฎหมายแล้วนะครับ” เจ้าหน้าที่เอ่ยขึ้น ก่อนของตัวกลับไปทำงานของตนเอง

มีนา ใช้คำนำหน้าเป็นนางสาว มีนา กิจขจรไพศาล แต่ใช้นามสกุลของสามี ธามก็ยังสงสัยอยู่เหมือนกันว่าใช้นางสาวได้ด้วยหรือ ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้ว

“มาทานข้าวเถอะค่ะคุณพ่อ ธาม ลูกมาทานข้าว” น้ำเสียงของมินตราที่อบอุ่น ทำให้คนที่ไม่มีแม่มองมินตราก่อนจะเข็นรถคุณปู่ของตัวเองเข้าไปให้ใกล้ ๆ โต๊ะทันที

“คุณพ่อทานเยอะ ๆ นะคะ ยัยมีนเข้าครัวเองเลยค่ะ” มินตราเอ่ยขึ้น ลูกสาวของเธอเห็นแต่งตัวแบบนั้นแม่ศรีเรือนมาก ๆ ของทุกอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

มีนาและเมษา ช่วยกันยกอาหารออกมาวางบนโต๊ะ “อร่อยไหมคะคุณปู่” มีนาเอ่ยถามเมื่อเห็นคุณปู่ธีระเคี้ยวอย่างถูกอกถูกใจ

“อร่อยทีเดียว ไข่ลูกเขย จริงไหมตาธาม” ธาม ยิ้มเล็กน้อยให้คุณปู่และไม่ตอบอะไร กินอย่างเดียวไม่พูดเพราะกับข้าวอร่อยถูกปากเขา

ครืด ครืด ครืด เสียงโทรศัพท์ที่ไม่ได้ตั้งเสียงดังขึ้น พร้อมขึ้นชื่อ พี่กิจมายเลิฟ “มีนขอตัวสักครู่นะคะ” มีนาลุกขึ้นออกไปสีหน้าไม่ดีเท่าไหร่ คงจะมีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องงานแน่ ๆ

“ค่ะ พี่กิจว่าไงคะ” มีนารับสายก่อนที่คนตัวโตอย่างธาม จะขอตัวเข้าห้องน้ำ เพราะแอบเห็นชื่อคนรักของผู้หญิงที่เขาเพิ่งจรดปากกาเซนต์ว่าเธอเป็นภรรยาอย่างถูกต้อง

เมื่อมีนาวางสายจากกีรติแล้ว ก็หันหลังกลับ แต่เห็นเขายืนราวกับนายแบบดูเธอที่คุยโทรศัพท์อยู่

“แหมคุยกับแฟนเสียงอ่อน เสียงหวานเลยนะ” ธาม พูดขึ้นอย่างคนหัวเสีย เขายอมรับไม่ได้ที่ผู้หญิงคนนี้มีคนอื่นนอกจากเขาและกลัวว่าเธอจะคบชู้แล้วเขาจะเสียชื่อเพราะเธอ

“อย่าลืมข้อตกลงสิคะ ว่าเรื่องส่วนตัวของฉันไม่เกี่ยวกับคุณ” มีนาเดินเข้าไปด้านใน สวนเขาแต่กลับถูกมือของธามรั้งเธอเอาไว้

“ขอบอกเลยว่า ระหว่างที่เธอเป็นภรรยาของฉัน เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะหลับนอนกับใครทั้งนั้นและถ้าเธอท้อง แน่นอนว่าลูกในท้องของเธอไม่ใช่ของฉัน วันนั้นฉันจะฟ้องครอบครัวของเธอจนหมดตัว” ธาม พูดจริง ๆ เพราะรับไม่ได้ที่มีภรรยาแต่ยังมีผู้ชายอื่นมาติดพันภรรยาของเขาเช่นนี้

“อืมก็ได้ค่ะ คุณก็เหมือนกันนะห้ามมีคนอื่นนอกจากฉันแฟร์ ๆ กันโอเคไหมล่ะ” มีหรือที่มีนาจะยอมเป็นคนเสียเปรียบ ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็ต้องยื่นหมูยื่นแมวยื่นหมากันล่ะและจะดูสิว่าใครจะเป็นหมาไม่ใช่เธอแน่นอน

“ไม่ได้ ฉันมีคนรักต้องดูแล” เขาหัวเสียกับคนรู้ทัน และลลิตาจะทำยังไงถ้าเขาตกลงกับมีนา เขากลัวว่าลลิตาจะเสียใจแค่นี้ก็มากเกินพอแล้ว

“งั้นคุณก็ดูแลเธอไปสิ ฉันก็มีเหมือนกันนะแฟร์ทั้งคู่ จะเอาอะไรอีก หลีกฉันจะเข้าไปข้างใน” มีนาสะบัดมือพร้อมส่งสายตาเขียวให้ ธาม เขาไม่ปล่อยคนตัวเล็กที่พูดไม่รู้เรื่อง

มีนาหน้าบึ้งเมื่อเห็นเขาไม่ปล่อย “ปล่อย บอกให้ปล่อยไง” มีนาหัวเสีย เธอเสียเวลาเถียงกับเขาต้องรีบไปจัดการงานเพราะนางแบบดันเบี้ยวไม่มานะสิจะทำยังไงจะหานางแบบที่ไหนทัน งานก็จะเริ่มช่วงเย็นวันนี้แล้ว

“โอ๊ย เจ็บนะยัยเด็กบ้า” ธาม ยกเท้าขึ้นกระโดดเหยง ๆ เพราะถูกกระทืบที่เท้าอย่างเต็มแรง มีนาหรือจะยอมให้คนตัวโตเอาเปรียบและบังคับไม่มีทางซะหรอก มีนาเดินเชิดหน้าออกไปที่โต๊ะอาหาร ก่อนขอตัวไปทำธุระ