ท่านรองเวกัสและคริสเตียนเดินออกมาจากห้องตรวจคนไข้ ทั้งสองคนทำหน้านิ่งๆ โดยพยาบาลหนึ่งคนเดินตามหลัง ส่วนอีกมุมของทางเดินมีอีกสองหมอยืนหลบรอมุมฟังอยู่ ' ซวยแล้ว' สุดยอดพลางคิดในใจ เพราะเขาไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะจบไปแล้ว เธอคงไม่มีทางมาเรียกร้องอะไรอีก สุดยอดและชัยชนะหันมามองหน้ากัน พลางหันไปมองทั้งสี่คน
" คุณคือรองผู้อำนวยการของ รพ. ใช่ไหมคะ?" เสียงผู้หญิงที่ยืนรอท่านรองเวกัสมานานพอควรเอ่ยถามด้วยความสงสัย ท่านรองเวกัสและคริสเตียนหันมามองหน้ากัน พลางขมวดคิ้วเข้าหากัน ทั้งสองคนหันมามองหน้าผู้หญิงคนตรงหน้าทันที
" ครับ คุณมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ " ท่านรองเวกัสตอบออกมาสั้นๆ พร้อมเอ่ยถามผู้หญิงตรงหน้าด้วยความสงสัย คริสเตียนยืนนิ่งๆมองหน้าผู้หญิงเฉยๆผู้หญิงตรงหน้ามีท่าทางเสียใจตาบวมแดงมากๆ เหมือนผ่าาการร้องไห้มาอย่างหนัก น้ำตาของผู้หญิงตรงเริ่มไหลอาบแก้ม ร่างกายเริ่มสั่นเทา มือเล็กยกขึ้นมาปิดปาก
