เช้านี้หลี่ฮูหยินนอนยาวจนตะวันตรงหัว ยามขยับกายเธอรู้สึกเมื่อยล้าไปหมดทุกส่วน โดยเฉพาะจุดสงวนที่มีอาการแสบแปล๊บขึ้นมาทันทีที่โดนเสียดสี ไม่ต้องบอกเลยว่าเมื่อคืนพวกเธอโยกขย่มกันมากขนาดไหน สภาพห้องหนังสือของเขาราวกับผ่านสมรภูมิรบมาก็มิปาน
“ท่านแม่” เสียงใสเอ่ยเรียกมารดาเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายตื่นแล้ว นางมานั่งรออยู่ด้านข้างตั้งแต่เช้า
“หืม มานั่งเฝ้าแม่หรือ” เสียงหวานแหบแห้งเหมือนคนป่วยจนเด็กน้อยเข้ามากอดอย่างเป็นห่วง
“ท่านแม่ ไม่สบาย” บิดาบอกเอาไว้ว่ามารดาไม่สบาย ห้ามรบกวนเป็นอันขาด
“แม่ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็หายแล้ว” ร่างบางขยับกายอย่างยากลำบาก ไม่คิดเลยว่าผู้ชายคนนั้นจะรุนแรงจนเธอแทบสลบ
“ฮูหยิน คุณหนูรองและคุณหนูสามมาเยี่ยมเจ้าค่ะ” สาวใช้หน้าห้องเข้ามารายงาน
“มาช่วยข้าแต่งตัว” แม้จะสงสัยว่าหญิงสาวทั้งสองมาหาเธอด้วยเรื่องอันใด แต่การจะให้สตรีที่ยังไม่ออกเรือนมาพบในสภาพเช่นนี้คงไม่เหมาะนัก
ฝา
