มือหนาส่งสัญญาณให้พ่อบ้านของตนออกไปก่อนจะทอดถอนใจอย่างอ่อนเพลีย ตอนที่ได้ยินเรื่องคนรักกำลังจะแต่งงานเขากลับรู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นมาในอก เขายังรักนางไม่ผิดแน่แต่…เขาไม่อาจเป็นคนเห็นแก่ตัวได้อีก ถึงอย่างนั้นที่เขาผิดนัดกับนางในวันนี้ก็ยังคงเป็นเรื่องแย่อยู่ดี มือหนาหยิบพู่กันแตะลงบนหมึกก่อนจะบรรจงเขียนลงในกระดาษหนึ่งแผ่น
“ฉีกัง” ร่างเงาดำวูบไหวปรากฏกายขึ้นทันทีที่ถูกเรียก
“ส่งให้คุณหนูเฉิน…บอกนางว่าข้าขอโทษที่ผิดนัด” ชายหนุ่มสั่งการองครักษ์ของตนก่อนจะยื่นสารฉบับนั้นให้
“ขอรับ” ชายหนุ่มชุดดำรับคำก่อนจะเร้นกายหายไป
กว่าจะจัดงานที่คั่งค้างเสร็จก็กลางยามห้าย (21.00 – 22.59 น.) สองขายาวเดินตรงมายังห้องนอนที่เขาเพิ่งค้างเมื่อคืนก่อนเป็นคืนแรก ครั้งนี้แม้เขาอยากจะนอนที่ห้องหนังสือเช่นเดิมแต่ไม่รู้ทำไมเนื้อกายนุ่มนิ่มหอมกรุ่นกลิ่นดอกไม้อ่อนๆ กลับวนอยู่ในความทรงจำของเขา
แอ๊ดดดด
ประตูไม้ถูกเปิดออก
