วิวาห์เปลี่ยนรัก

ตอนที่ 1 งานวิวาห์

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

ขณะกำลังนั่งกลุ้มใจอยู่บนโซฟาเพียงลำพัง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ธาราหลุดจากภวังค์แล้วหันไปมองยังต้นเสียง ไม่นานก็มีเจ้าหน้าที่จัดงานเดินมาแจ้งว่าถึงเวลาที่เธอจะต้องออกไปหาเจ้าบ่าวแล้ว

“คุณน้ำค้างคะ ถึงเวลาแล้วค่ะ”

“เอ่อ...ค่ะ ตอนนี้เลยใช่ไหมคะ” เธอถามย้ำอีกครั้ง หัวใจเต้นตึกตัก มือไม้สั่นด้วยความตื่นเต้น ในจดหมายน้องสาวบอกเอาไว้ว่าพ่อเลี้ยงเหมันต์อายุมาก หล่อนคิดว่าคงจะแก่จนหัวหงอก ลงพุง หัวล้าน ทำให้น้องสาวรับไม่ได้ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ เธอเองก็คงทำใจลำบากที่จะอยู่กับเขาได้ ทำไมต้องมาเจอเรื่องอย่างนี้ด้วยนะ ธาราบ่นในใจ

“ค่ะ ตอนนี้เลย” เจ้าหล่อนบอก

ธาราลุกขึ้นยืนแล้วสูดหายใจเข้าปอดจนสุด แล้วค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจออกมา เพื่อคลายความตื่นเต้นและกังวลใจ

“แล้วของพวกนี้ค่อยกลับมาเอาใช่ไหมคะ” เธอถามถึงสัมภาระที่นำมาด้วย โดยเฉพาะจดหมายฉบับนั้นเธอจะให้ใครเห็นไม่ได้

“ใช่ค่ะ ห้องนี้ไม่มีใครเข้ามาแน่นอน เพราะคุณเหมันต์จองไว้ให้คุณโดยเฉพาะ ตามดิฉันออกมาตอนนี้เลยค่ะ”

ได้ยินอย่างนั้นธาราค่อยวางใจ จึงเดินตามหลังเจ้าหน้าที่สาวคนนั้นไปอย่างจำยอม ชุดเจ้าสาวสีขาวฟูฟ่อง ทำเอาเธอเดินไม่ถนัด แถมยังมีรองเท้าส้นสูงอีกทำให้แย่เข้าไปใหญ่ ตั้งแต่เกิดมาเธอเคยใส่มันซะที่ไหนกัน ต่างจากน้องสาว รายนั้นชอบแต่งตัว เสื้อผ้าแต่ละชิ้นแฟชั่นจ๋าทั้งนั้น ส่วนเรื่องรองเท้าส้นสูงแทบไม่ต้องพยายามอะไรเลย เพราะชลาลัยใส่มันเป็นประจำทุกวันอยู่แล้ว

เดินมาได้สักพักก็ถึงห้องโถงใหญ่ เธอคาดเดาว่าระดับพ่อเลี้ยง งานจะต้องใหญ่โตและมีแขกมาร่วมงานอย่างคับคั่ง แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไปกลับผิดคาด เพราะในนั้นมีเพียงเจ้าบ่าวที่ยืนจูงมือกับลูกชายตัวน้อยและทีมงานสองสามคนเท่านั้นเอง ด้วยความแปลกใจเธอจึงหันไปมองหน้าเจ้าหน้าที่สาวด้วยความสงสัย

“คุณน้ำค้างสงสัยอะไรเหรอคะ”

“ทำไมในห้องไม่มีคนอื่นเลยล่ะคะ”

“อ้าว! คุณน้ำค้างลืมไปแล้วเหรอคะว่าขอจัดแบบเป็นการส่วนตัว ให้มีเฉพาะเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวเท่านั้น ตั้งแต่จัดงานมาดิฉันเพิ่งเคยเห็นนี่ล่ะค่ะ” เธอตอบ

เมื่อได้ยินอย่างนั้นธาราก็ถึงบางอ้อ สรุปว่าเรื่องทั้งหมดน้องสาวเธอได้วางแผนเอาไว้แล้ว น่าจับมาตีก้นสั่งสอนซะให้เข็ดหลาบเสียจริง หลอกคนอื่นไปทั่วไม่เว้นแม้กระทั่งเธอที่เป็นพี่สาวแท้ ๆ

“โทษทีค่ะ ดิฉันคงจะตื่นเต้นจนลืมไปเลย” เธอยิ้มแหย ๆ ให้

“เข้าไปข้างในกันเถอะค่ะ พ่อเลี้ยงเหมันต์รออยู่แล้ว”

ธาราหัวใจเต้นรัวเมื่อเดินเข้าไปใกล้ชายหนุ่มเรื่อย ๆ เห็นจากด้านหลังก็ผิดคาดกับภาพที่คิดไว้ในหัว เธอนึกว่าจะผมหงอก แก่คราวพ่อ แต่ทว่าสีผมของชายหนุ่มกลับดำขลับ ดูท่าทางคงจะอายุราวสี่สิบต้น ๆ

“เจ้าสาวมาแล้วค่ะ”

ธาราสวมชุดเจ้าสาวเดินไปตามพรมแดงที่ถูกปูไว้เป็นทาง ตรงไปหาเจ้าบ่าวที่ยืนสวมชุดสูทพอดีตัวสีกรมท่า ข้างกันนั้นก็มีลูกชายตัวน้อยและบาทหลวง ในห้องโถงนี้ถูกจำลองให้เป็นโบสถ์สำหรับงานแต่งตามศาสนาคริสต์ แม้จะไม่ได้มีแขกเหรื่อเลยสักคน แต่เหมันต์ก็จัดงานให้สมเกียรติเจ้าสาวคนที่สองในชีวิตของเขา หลังจากภรรยาคนแรกได้เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งไปเมื่อหลายปีก่อน และได้ฝากพยานรักวัยห้าขวบไว้ให้เขาได้ชื่นใจ

เหมันต์หันมามองเจ้าสาวที่เขาเฝ้ารอ รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าคมทันที แม้จะมีผ้าขาวบางปกปิดที่ใบหน้าเอาไว้ แต่เขาก็ดูออกว่าวันนี้เจ้าสาวสวยมากกว่าทุกวัน ทว่ากลับดูแปลกตาอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร

เมื่อธาราเดินมาถึงแล้ว เจ้าบ่าวก็เอื้อมมือไปเปิดผ้าคลุมสีขาวบางนั้นออก ทำให้ทั้งสองเห็นหน้ากันได้อย่างชัดเจน แวบแรกที่ธาราเห็นเจ้าบ่าวก็ถึงกับอึ้ง เขาคนนั้นไม่ได้ดูสูงวัยเหมือนที่น้องสาวบอกเลยสักนิด แม้จะไม่ได้ดูเด็กเหมือนวัยรุ่นทั่วไป แต่เขาก็ดูดีตามฉบับหนุ่มวัยกลางคน ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าผู้ชายคนนี้ตรงสเปคเธอมากเหลือเกิน

เมื่อสายตาของคนทั้งสองประสานกันเป็นครั้งแรก ธาราก็หลบตาทันที ไม่กล้าสู้หน้า กลัวเขาจะรู้ว่าเธอไม่ใช่เจ้าสาวตัวจริง

พิธีการดำเนินไปเรื่อย ๆ จนเสร็จสิ้นลงในที่สุด บาทหลวงกลับไปแล้ว ส่วนทีมงานที่รับจัดงานก็เริ่มทยอยเก็บของ ตอนนี้ธาราได้กลายเป็นภรรยาของเหมันต์อย่างเป็นทางการแล้ว จะเหลือก็เพียงการเข้าห้องหอเท่านั้นเองที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้า

ตอนนี้ทั้งสองกลับเข้ามาในห้องพักแล้ว ส่วนลูกชายของเหมันต์หลับปุ๋ยอยู่บนโซฟา

“วันนี้เธอสวยมากเลยรู้ตัวไหม” สายตาคมจ้องมองที่ใบหน้าสวย โลมเลียอย่างไม่คลาดสายตา

“ขอบคุณค่ะพ่อเลี้ยง” เธอตอบแล้วรีบหลบตา

“พรุ่งนี้เราจะออกเดินทางไปเชียงใหม่กันแต่เช้าเลยนะ”

ธาราขมวดคิ้ว ทำหน้าสงสัย เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าจะต้องย้ายไปอยู่เชียงใหม่ แล้วงานของเธอที่นี่ล่ะจะทำยังไง แถมข้าวของในห้องอีก ทำไมเรื่องมันถึงได้วุ่นวายอย่างนี้นะ

“พรุ่งนี้เลยเหรอคะ”

“ใช่ เราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอว่าแต่งงานแล้วเธอจะไปอยู่กับฉันที่ไร่”

“โทษทีค่ะฉันลืมไป” เธอยิ้มให้

“ทำไมวันนี้เธอแปลกไป ดูเรียบร้อยขึ้น หรือว่าฉันคิดไปเองนะ” น้ำเสียงโทนอบอุ่นเอ่ยกับเจ้าสาว

“ฉันก็ปกตินี่ค่ะ ไม่เหมือนเดิมตรงไหน” ธาราตอบ ฝืนยิ้มให้อีกฝ่าย

“ปกติเธอจะอ้อนฉันมากกว่านี้ไงล่ะ ไม่นั่งนิ่งอยู่อย่างนี้หรอก หรือว่าเป็นเพราะชุดเจ้าสาว?” เหมันต์เอ่ย จ้องมองใบหน้าสวยอย่างไม่ละสายตา เขาอยากจะกลืนกินเธอคนนี้ไปทั้งตัวเสียให้ได้ แม้ว่าจะเคยมีอะไรกันมาก่อน แต่ทำไมเขาถึงได้รู้สึกตื่นเต้นกว่าปกติก็ไม่รู้

“ชะ...ใช่ค่ะเป็นเพราะชุด” เธอตอบอ้ำอึ้ง

“ถ้างั้นก็ถอดมันออกซะสิ เดี๋ยวฉันจะพาคิมหันต์ไปนอนอีกห้อง กลับมาแล้วหวังว่าเธอจะพร้อมมากกว่านี้นะ” เหมันต์ส่งสายตาหื่นให้อีกฝ่ายรับรู้ ว่าในอีกไม่นานเธอกำลังจะโดนเขาเชยชมไปทั้งตัว

“ค่ะ” ธาราตอบรับสั้น ๆ