สี่ปีก่อน
“เฮ้!!! แจน ยูอ่านอะไรอยู่ ไอเรียกยูตั้งหลายรอบก็ไม่ตอบ” เพื่อนฝรั่งคนหนึ่งของหนุ่มวัย25ปีเอ่ยถามขึ้น
เขาเดินทางจากเมืองเอมาต่างประเทศเพียงลำพังเพื่อศึกษาต่อระดับปริญญาโททางด้านสื่อและเทคโนโลยี เพื่อนำความรู้ที่ได้กลับไปช่วยบิดาและพี่ชายที่อยู่เมืองเอได้พัฒนาบริษัทสื่อสิ่งพิมพ์อันดับหนึ่งของเมืองให้ทันสมัยและล้ำหน้ามากยิ่งขึ้น
ใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มชาวเอเชียเงยขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาแบบฝรั่งของเพื่อน ก่อนที่จะยื่นแท็บเล็ตเครื่องขนาดกะทัดรัดให้อีกฝ่ายดู
“อะไรกันแจน ยูนี่คงชอบนักเขียนคนนี้มากสินะ ไอเห็นยูอ่านอยู่แค่ของคนนี้คนเดียว”
“อืม... สนุกดีไอว่าเค้าเขียนออกมาจากใจ ที่สำคัญไออ่านแล้วเหมือนได้ดำดิ่งไปกับบทบาทของตัวละครเลย” เฉินเจียวจ้านตอบเพื่อนต่างชาติพร้อมรอยยิ้ม อีกฝ่ายได้แต่ส่ายใบหน้าหล่อเหลาไปมาอย่างไม่เข้าใจ
ทุกครั้งที่มีการแจ้งเตือนการอัปเดตนิยายของนักเขียนนามปาก
