พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 20
"ปล่อยนะคนเลว"
"เขวี้ยงมาได้ยังไงถ้าถูกหัวมีหวังแตกแน่" โชคดีตอนที่เธอเขวี้ยงโคมไฟมาเขาหลบได้ทัน
"นั่นแหละคือสิ่งที่ฉันต้องการ ตายตายไปได้ยิ่งดี"
"ปากดีนักใช่ไหม" ด้วยความโมโหชายหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าประตูก้าวเดินเข้ามาจนประชิดร่างของอีกฝ่าย
"อืมม" ใบหน้าสวยหวานพยายามหลบริมฝีปากที่เขาโน้มลงมาหวังจะจูบ "ถอยไปนะ"
"คิดหรือว่าเป็นเมนส์แล้วฉันจะไม่กล้าทำ"
"เป็นเมนส์?" เพิ่งนึกได้ว่าเลือดที่เลอะที่นอนคงเป็นประจำเดือนของเธอแน่เลย เขากล้าดียังไงถอดเสื้อผ้าของเธอออกหมดแบบนี้ ไม่มีแม้แต่ชุดชั้นในประจำเดือนก็เลอะที่นอนน่ะสิ "โอ๊ย"
จากที่ทับร่างเธออยู่พอได้ยินอีกฝ่ายร้องโอ๊ยเขาก็รีบขยับตัวลุกออก "เป็นอะไร"
"ปวดท้อง" ที่จริงไม่ได้ปวดท้องหรอก เพราะแค่ทานยาที่เขาให้มาเธอก็หายปวดตั้งแต่วันนั้นแล้ว แต่แค่อยากให้เขาออกไปให้ไกล ถ้าจะใช้แรงผลักคงไม่ได้ผลนอกจากจะใช้มารยาหญิง
"ย
