บทที่ 11
704 คำ
"กรี๊ดด อืมมม" คนตัวเล็กที่กระโดดน้ำลงมา ตะเกียกตะกายกรีดร้องออกมาเสียงดังเหมือนจะจม
"ยืน" เสียงทุ้มออกจากปากชายหนุ่มที่ยืนมองอยู่โดยที่ไม่ได้เข้าไปช่วย
พอได้ยินเขาบอกว่าให้ยืนขาเรียวก็ยื่นลงไปแตะพื้นดูว่ามันอยู่ลึกไหม จากนั้นเธอก็ดันตัวลุกขึ้นยืน "ไอ้บ้า!"
"เอ้าา"
"ทำไมนายถึงไม่บอกว่ามันไม่ลึกล่ะ"
"จะเอาเวลาไหนไปบอกแหกปากร้องขนาดนั้น"
"พูดดีๆ กับคนอื่นเป็นไหม"
"จะล้วงจะล้างส่วนไหนก็รีบล้างเดี๋ยวจะพาขึ้นแล้ว"
"ไอ้!" อยากจะด่าให้เสียหมาไปเลยแต่ถ้าด่าตอนนี้คนที่เสียเปรียบก็คือเธอแน่ หญิงสาวกัดฟันไว้แล้วก็ค่อยๆ ทิ้งตัวลงในน้ำอีกทีเพื่อให้น้ำชำระร่างกาย
จังหวะนั้นชายหนุ่มก็วิดน้ำมาพรมร่างกายตัวเอง แล้วก็ถูๆ ไถๆ ก่อนที่จะก้าวเท้าขึ้นไป
"เดี๋ยวนะนั่นนายจะไปไหน"
"ก็ขึ้นไง"
"แล้วฉันล่ะ"
"รีบอาบแล้วรีบตามขึ้นมาสิ"
"นายรอฉันก่อนสิ"
"ก็จะขึ้นไปรอข้างบนอยู่นี่ไง"
"รอในน้ำนี่แหละ" หญิงสาวรีบวิดน้ำใส่ตัวเองแล้วก็ค่อยๆ ดันกายเดินมาหาเขาที่ริมฝั่ง
"ล้างดีหรือยังเนี่ย"
"ไม่ต้องมายุ่งกับร่างกายของฉัน"
ชายหนุ่มส่ายหน้าแบบเอือมระอา ก่อนที่จะก้าวเท้าขึ้นไปเหยียบริมตลิ่งที่มันสูงชัน
"เดี๋ยวก่อนสิ ถ้านายขึ้นไปก่อนแล้วฉันจะขึ้นยังไง"
"ถ้างั้นเธอก็มาขึ้นก่อน"
พลอยไพลินรีบดันตัวไปที่ฝั่งก่อนจะก้าวเท้าขึ้น ..มือหนาของคนที่ยืนอยู่ต่ำกว่าเอื้อมไปดันสะโพกให้
"กรี๊ดดดด!!"
ตุ๊ม! จากที่เสียงดังกรี๊ดเมื่อสักครู่ เธอก็ถีบขาหลัง จนทั้งสองตกลงไปในน้ำพร้อมกันอีกครั้ง
"เป็นบ้าอะไรของเธออีก" ชายหนุ่มเกือบสำลักน้ำเพราะเธอทับร่างของเขาตอนตกลงมา
"นายจับสะโพกฉันทำไมล่ะ"
"เอ้าา ไม่ให้จับแล้วจะดันร่างเธอขึ้นไปได้ยังไง"
"ดันช่วงเอวก็ได้นี่"
"ก็สะโพกมันพอดีมือ" ประโยคนี้เขาพูดแค่เบาๆ แต่เธอก็พอจะได้ยิน
"นายถอยออกไปก่อนเลยนะ!" ตอนที่กำลังจะขึ้นฝั่งอีกที เธอไล่ให้เขาถอยออกไปห่างๆ เพราะจะลองใช้แรงดันตัวขึ้นไปดูก่อน กลัวว่าเขาจะหลอกแต๊ะอั๋งอีก
อีกฝ่ายทำตามอย่างว่าง่ายค่อยๆ ลอยตัวถอยออกมา จนคนตัวเล็กก้าวเท้าขึ้นไปได้แค่ 2-3 ก้าวร่างของเธอก็ไถลตกลงมาอีก
"ทำไมถึงไม่ทำบันได แบบนี้มันก็ขึ้นยากน่ะสิ"
"ถูกเลี้ยงมายังไงเนี่ย" เขาหมายถึงว่าเธอโวยวายได้ทุกสถานการณ์จริงๆ
"นายมายืนตรงนี้ให้ฉันเกาะหน่อยสิ"
แต่แทนที่ชายหนุ่มจะทำตามที่เธอบอกว่าให้เป็นที่เกาะ เขาขยับตัวเข้ามาใกล้ก่อนที่จะอุ้มเอาร่างของเธอติดมือขึ้นมาจากน้ำ
"คุณจะทำอะไร ปล่อยนะ!"
"จะดิ้นทำไม เดี๋ยวก็ตกน้ำลงไปอีกหรอก"
"อย่าบอกนะว่าคุณจะอุ้มฉันขึ้นฝั่ง เดินคนเดียวยังลำบากเลยแล้วคุณจะอุ้มฉันขึ้นไปได้ยังไง"
"ถ้าไม่อุ้มคืนนี้จะได้ขึ้นจากน้ำไหม" คนร่างสูงกัดฟันจนเห็นกรามก่อนจะดันตัวขึ้นจากน้ำ จังหวะนี้เธอทำอะไรไม่ได้แล้วนอกจากต้องเกาะเขาไว้ให้แน่นโดยการโอบต้นคอ
"กรี๊ด" ตอนเท้าคนที่อุ้มเธออยู่ไถลพลอยไพลินตกใจมากกอดรัดร่างของเขาไว้แน่น จนใบหน้างามซบเข้ากับแผ่นอกที่อยู่ใกล้
ฟิ้วววว ตั๊ม!
"เราเข้าไปช่วยดีไหมพี่"
"เข้าไปช่วยทำไม มึงไม่เห็นเหรอว่าพ่อเลี้ยงกำลังสนุกเลย"
___________
ขอบคุณสำหรับ comment ตอนที่แล้วนะคะ วันนี้ไรท์เลยนำมาลงให้อ่านอีก 1 ตอน อยากอ่านอีกไหมคะ comment มาเลยค่ะ ^^
- ผู้เขียน
