บทที่ 26

1319 คำ

พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 26 ได้ยินว่าเขาจะไม่กลับขึ้นมาอีกทำไมเธอถึงรู้สึกใจหาย เพราะถ้าเขาจะไม่กลับมานั่นหมายถึงเขาคงได้งานใหม่ หรือถูกมอบหมายให้ไปทำงานอื่น แล้วเธอจะได้เจอกับเขาอีกไหม ไม่ได้ถามด้วยว่าเขาเป็นคนที่ไหน แต่ทำไมเราถึงต้องมีความคิดแบบนี้ด้วย เขาจะไปไหนก็ช่างเขาสิ เมื่อไรพวกเขาจะปล่อยเราไปจากที่นี่ อยากกลับบ้านคิดถึงพ่อ ..ความคิดสุดท้ายที่บอกว่าคิดถึงพ่อ..แต่ภาพในความคิดนั้นทำไมมีแต่ใบหน้าของผู้ชายอีกคน ตกลงคิดถึงพ่อจริงไหมเนี่ย จนถึงเย็นวันนั้นเขาก็ไม่กลับมาจริงๆ จะห้ามความรู้สึกไม่ให้รอก็ไม่ได้ ทำไมถึงมีความรู้สึกกับเขาแบบนี้ "ทำไมยังไม่ทานข้าว" ขณะที่กำลังคิดอะไรอยู่ก็ได้ยินเสียงนี้แว่วมา "นายตะวัน" ใบหน้างามหันขวับไปมองด้านหลัง "นายตะวัน?" ต้องเป็นเสียงเขาแน่ หญิงสาวรีบเดินออกไปดูแต่ก็ไม่มีใคร คนที่เขาให้มาเฝ้าเธอก็อยู่ข้างนอก แล้วเมื่อกี้เราได้ยินเสียงของใคร นี่เราบ้าไป

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม