25
เอียดยังเล่าต่อไปว่า ปุณณ์เป็นคนใจดี มีเหตุมีผล รักลูกน้องและรักเกาะแห่งนี้มากทั้งที่เป็นคนเมืองกรุง อยู่สุขสบายมีเงินทองมากมาย แต่ที่เลือกมาทำเกาะรังนกเพราะบิดาของปุณณ์ที่เสียชีวิตรักเกาะแห่งนี้มาก เนื่องจากเป็นธุรกิจแรกของครอบครัว ปุณณ์จึงสานต่ออาชีพที่บิดารักแต่ก็ไม่ทิ้งธุรกิจของมารดาที่มีอยู่หลายแห่ง หลายประเทศ บางเดือนต้องวิ่งรอกระหว่างพังงากับกรุงเทพฯ แบบเช้าไปเย็นกลับ ทว่านายหัวที่เคารพรักไม่เคยบ่น กลับมีความสุขกับสิ่งที่ทำ
“เอียดบอกว่านายหัวปุณณ์ใจดี แต่ทำไมเขาใจร้ายกับฉันนักล่ะ” อักษราเรียกชื่อของเอียดอย่างเป็นทางการ เชลยสาวพูดเปรียบเปรย
“นั่นแหละคือเหตุผลที่คุณต้องหาคำตอบเอาเอง เอียดไม่กล้าถามให้หรอก”
“แล้วนายหัวของเอียดจะกลับมาวันไหนล่ะ?”
“วันนี้มั้ง เห็นพี่เม่นพูดกับพี่แฉ่ง” เอียดได้ยินมาอย่างไรก็ตอบอย่างนั้น
“วันนี้เหรอ” อักษราพูดทวนเสียงตกใจ “ฉันยังไม่ได้เตรียมใจเลย
