“นายเจ้าไม่ได้ขอ แต่เจ้าทำเองอย่างนั้นหรือ ตอนที่พวกเจ้าเข้าจวนมาใหม่ๆ คุณหนูของเจ้าบอกว่าจะเป็นคนดูแลข้า แต่ตอนนี้กลับเป็นเจ้าที่ดูแลข้าแทน ใครกันที่เป็นคนผิดคำพูด”
“ข้าเอง ข้าเป็นคนผิด หากท่านโกรธ ก็ลงโทษข้า”
“ลงโทษเจ้างั้นหรือ ใช่สินะ ใครทำผิดผู้นั้นก็ต้องถูกลงโทษ ชิงชิง หากมีครั้งหน้า ข้าจะขายเจ้าออกไป”
“ขายไม่ได้ นางเป็นสาวใช้ของข้า ท่านขายนางไม่ได้”
“ขายไม่ได้ แต่ไล่ไปได้!” กล่าวจบมู่หยางจินก็เดินออกมาจากโรงอาบน้ำทันที
“ท่านจิน!”
“นายท่าน! อย่าไล่ข้าเลยเจ้าค่ะ นายท่าน”
เสิ่นเยว่เอ๋อร์เดินตามท่านจินออกมาเพื่อคุยกับเขาให้รู้เรื่อง แต่มู่หยางจินกลับเดินหนีนางไปอย่างรวดเร็ว เสิ่นเยว่เอ๋อร์รีบเดินตามเขาแต่ก็ไม่ทัน ท่านจินขึ้นม้าและควบออกไปโดยมีฉู่เซียวเฉิงและฉู่เซียวเฉินสองพี่ตามออกไปติดๆ
เมื่อทั้งสามคนเดินทางมาถึงตรอกเล็กๆ ที่ห่างจากหอคณิกาสุ่ยฮวาไม่ไกลนัก พวกเขาก็ผูกม้าไว้ที่นั่
