บทที่ 1 วันซวย
1617 คำ
เอี๊ยด! โครม!
"เอาแล้วเมษาเอ๊ย!อะไรแกจะซวยจังวันนี้จังหวะนรกอีกแล้วเดินชนกับไอ้รุ่นพี่ปากหมาไม่พอ ยังจะมาจูบท้ายเขาอีกขับรถยังไงของมันวะนึกอยากจะเบรคก็เบรค นึกอยากจะเลี้ยวก็เลี้ยวไม่รู้จักเปิดไฟเลี้ยว เมื่อกี้ยิ่งอารมณ์ขึ้นกับไอ้พี่ปากไม่มีหูรูดนั่น ไอ้คนขับรถไม่เป็นอย่างนี้ต้องเจอกับเมษาหน่อยแล้ว แม่จะฟาดหนักๆคอยดู" ฉันสบถด่าออกมาด้วยความหัวเสีย เมื่ออยู่ๆรถคันหน้าก็เบรคกระทันหันและจอดข้างทางโดยที่ไม่เปิดไฟเลี้ยว ฉันซึ่งขับรถตามมาติดๆใครมันจะเบรคทัน คนยิ่งอารมณ์ขึ้นกับไอ้ผู้ชายปากหมามาเจอแบบนี้แม่ขอระบายอารมณ์หน่อยเถอะ ฉันเปิดประตูรถเพื่อเดินไปสำรวจความเสียหาย ท้ายรถคันนั้นยุบไม่มากแต่หน้ารถฉันนี่สิ โถลูกสาวฉันต้องเสียโฉมไปโมหน้าใหม่ เพราะไอ้คนที่ขับมันซื้อใบขับขี่มาหรือไม่ก็เป็นพวกเพิ่งจะรวยแล้วอยากขับรถ ฉันยืนรอคนที่ขับรถคันนี้ลงมาเคลียร์แต่ก็ไม่ยอมลงมาสักที จนอารมณ์เดือดของฉันมันพุ่งขึ้นสมองผลุบๆ ฉันก้าวฉับๆเสียงรองเท้าส้นแหลมกระแทกพื้นแรงๆไปตรงฝั่งคนขับ
ก๊อก ~ ก๊อก ~ ก๊อก
เสียงทุบกระจกแรงๆด้วยความโมโหเพราะไม่เห็นทีท่าเจ้าของรถคันนั้นจะลงมาสักทีหรือคิดว่าตัวเองทำผิดแล้วไม่กล้าลงมารับผิดชอบ
"นี่!!คุณเปิดประตูรถออกมาแล้วเคลียร์กันให้จบๆฉันจะได้รีบไป" ฉันเคาะเรียกและพร่ำพูด แล้วกระจกทึบสีดำค่อยๆเลื่อนลงพร้อมเจ้าของใบหน้าอันคุ้นเคยที่ทำฉันเดือดไปแล้วรอบหนึ่ง เขาสวมแว่นตาสีดำแบรนด์ดังราคาแพงพร้อมรอยยิ้มกวนตีนสุดๆ ที่ปากหนายังมีคราบลิปสติกติดอยู่ ไม่บอกก็รู้ว่าเกิดอะไรบนรถคันนั้น นี่คงเป็นอีกสาเหตุที่ทำให้รถคันนั้นจอดไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ซวยรถที่ขับตามมาข้างหลังยิ่งคิดยิ่งโมโห ทำอะไรไม่อายชาวบ้านถึงแม้กระจกจะติดฟิล์มหนาก็เถอะ หน้าลูกสาวฉันต้องมีรอยอย่างนี้เขาต้องรับผิดชอบหนักๆ
"อ้าว!!นึกว่าใครที่แท้ไอ้เด็กแสบที่รีบไปตามควายกลับนี่เอง" ฉันอยากกรี๊ดลั่นดังๆถ้าไม่ติดว่ามีคนให้ความสนใจกับเหตุการณ์เมื่อกี้ใช้สายตามองมาที่ฉันกับรถ ฉันจะร้องให้นายนี่หูแตกไปข้าง ขับรถหมาๆไม่พอไม่ยอมลงมาดูไหนจะปากที่ไม่ได้ครอบตะกร้อเอาไว้อีก วันนี้เป็นซวยของฉันกับไอ้พี่ปากหมาหน้าตึงจริงๆ มันคือวันซวยซ้ำซวยซ้อนวันหยุดนี้ต้องชวนเพื่อนๆไปทำบุญล้างซวยเสียหน่อย
"ขับรถยังไงเพิ่งมีเงินแล้วซื้อรถมาขับเหรอคะ ขับรถหมาๆไม่มีใบขับขี่ใช่ไหม หรือไม่ได้รับการอบรมสั่งสอนการขับรถบนท้องถนนมา จะเอายังไงคะเบรคกะทันหัน จอดไม่เปิดไฟเลี้ยวอีกลงมารับผิดชอบเลยค่ะ" อารมณ์ฉันกำลังถึงจุดเดือดนายพี่บ้านั่นทำหน้าไม่สำนึก ทำเป็นไม่รู้สึกรู้สาเดือดร้อนว่าตัวเองทำผิด
"อ้าว!!น้องครับ พูดอย่างนี้ก็สวยสิครับแล้วน้องขับรถยังไง ไม่ได้รับการอบรมณ์สั่นสอนมาเหมือนกันเหรอครับหรือว่าเพิ่งจะรวยมีเงินซื้อรถขับถึงไม่รู้ว่าต้องขับรถเว้นระยะห่างจากคันข้างหน้ากี่เมตร หรือเห็นว่าพี่เป็นคนขับรถถึงได้รีบขับรถสะกดรอยตามมาติดๆ แค่พี่เดินชนแป็บเดียวติดใจในความหล่อถึงขั้นลงทุนขับรถชนท้ายเพื่อเรียกร้องความสนใจครับ ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้รถพี่เสียหายนะน้อง" กรี๊ดดังๆได้ไหม เกิดมาเพิ่งเคยเห็นคนมั่นหน้ามั่นโหนกได้ขนาดนี้ ไปเอาความมั่นมาจากไหนว่าฉันติดใจความหล่อลงทุนเอาลูกสาวสุดที่รักมาจูบท้ายนายนี่ มีแต่สาวประเภทประสาทแดกที่จะหลงหน้านายนี่ ฉันล่ะคนหนึ่งที่ไม่บ้าแล้วยังมีสติดีพอที่จะไม่หลงไอ้หน้าปลาไหลคนนี้หล่อตายล่ะไอ้บ้าขาดยามานาน ฉันแอบชำเรืองมองคนที่นั่งทำหน้ามั่นใจเกาะแขนไอ้ปลาไหล ไอ้หนอนเขียว ไอ้ปลากระโห้ สาวสวยคนนั้นยิ้มภูมิใจเสียเหลือเกินแถมยังมองบนใส่แสยะยิ้มปลอมๆหน้าปลอมๆ ฉันไม่หลงใหลกับไอ้ผู้ชายที่หล่อนนั่งเกาะหรอกนะ ตาฉันไม่ได้ถั่วหรือสั้นจนมองของแปลกเป็นของดี
"กล้าพูดกล้าอวด อยากจะอ๊วกของที่กินเข้าไปออกมาให้หมด ไม่ต้องมาเบี่ยงเบนประเด็นไปเรื่องอื่น มาคุยกันว่าจะรับผิดชอบรถยังไงจะดีกว่า ขับรถไม่แหกตาดูกฎ ไม่รับผิดชอบต่อสังคมยังมีหน้ามาโยนความผิดให้คนอื่น เรียกประกันมาเลยค่ ะแล้วรับผิดชอบลูกสาวฉันมาเดี๋ยวนี้หน้าสวยๆต้องมีรอยเพราะคนไร้ความรับผิดชอบไม่มีจิตาสำนึกคิดอยากจะนัวที่ไหนก็ทำ ทำไมไม่กลับไปทำที่ห้องตัวเอง ทำข้างทางเหมือนของสาธารณะราคาถูกๆ" เอาสิยัยนั่นอยากยิ้มเยาะใส่ฉันก็เอาคืนทั้งคู่ไปเลย เรื่องอะไรฉันจะโดนกระทำฉันไม่ใช่ฝ่ายผิด ไอ้พวกที่ไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจนั่นควรรู้สึกไม่ใช่ฉัน
"หึ หึ" ไอ้รุ่นพี่หน้าด้านมั่นโหนกนั้นไม่พูดอะไรเอาแต่หัวเราะฉันพูดมันน่าขำตรงไหน ฉันซีเรียสที่ลูกสาวฉันถูกทำร้ายยังจะเห็นเป็นเรื่องตลกอยู่ได้ ไอ้รุ่นพี่บ้าก็ขยันทำหน้ากวนขั้นสุดใส่อยู่ได้ อยากเอาเล็บสวยๆข่วนหน้าให้เข็ด
"นี่เธอ กำลังเรียกร้องความสนใจจากพี่ดีเดย์อยู่หรือไง เห็นว่าเขาไม่สนใจยังจะวอแวเขาอยู่ได้ถอยไปไกลๆเลย ตัวเองขับมาชนท้ายเขาเองก็รับผิดชอบไปคนเดียว ฉันว่าเธอควรต้องรับผิดชอบรถพี่ดีเดย์ด้วยซ้ำ" ยัยหน้าปลอมมันว่าฉันและลูกสาวสุดที่รักอย่างนี้มันก็ขึ้นสิคะ รู้จักเมษาคนนี้น้อยไปเสียแล้ว ได้แม่จะเล่นหนักๆทั้งสองคนเลยไม่ต้องรับผิดชอบลูกสาวฉันก็ได้รวยซะอย่าง ถอยคันใหม่มาขี่โชว์ตอนนี้ยังได้แต่ศักดิ์ศรีมันสำคัญกว่าหยามกันไม่ได้
"เธอไม่ต้องมาใส่เกือกนั่งๆไร้สมองฟังเฉยๆอยู่บนรถนั่นแหละดีแล้ว อย่าเอาหน้าปลอมๆมาเสล่อเรื่องนี้สวยของจริงไม่ใช่ของเทียมอย่างฉันไม่จำเป็นต้องวอแวใครก็มีผู้ชายวิ่งเข้าหา ไม่ต้องใส่พานประเคนให้ใครให้เสียเวลาชีวิตเชิดๆเริดๆแค่นี้ก็เหนื่อยจะเช็ดหัวบันได" ฉันโต้กลับยัยหน้าปลอมทันควัน
"ว๊าย!!อีบ้าแกว่าใครปลอม แกสิปลอมพี่ดีเดย์ต้องจัดการยัยนี่ให้ลิต้านะคะลิต้าไม่ยอม ต้องเอาเรื่องและเรียกค่าเสียหายเยอะๆด้วย อวดรวยดีนักต้องเอาให้ล่มจมแกรู้ไหมรถคันนี้ราคาเท่าไหร่แกมีปัญญาซ่อมไหม ถ้าไม่อย่าปากดี" ยัยนั่นร้องกรี๊ดโวยวายลั่นเหมือนตัวอะไรที่โดนน้ำร้อนสาดแล้วดิ้นพล่าน ส่วนนายนั่นยังนั่งหน้านิ่งไม่รู้สึกอะไรทำแค่รำคาญเสียงยัยนั่นที่ร้องอยู่ใกล้ อย่าว่าแต่จะมีปัญญาซ่อมซื้อขับอีกสิบคันยังได้อีป้าหน้าเข้มเครื่องสำอางค์ก๊อปช่างกล้าดูถูก ฉันยักไหล่แสยะยิ้มอย่างโนสนโนแคร์ค่ะ เดี๋ยวจะฝากความประทับใจไว้ให้อีกรอย ฉันล้วงกระเป๋าเพื่อหานามบัตรมาโยนใส่หน้าสองคนนั่นก่อนจะทำอะไรบางอย่าง
"โคตรจะรำคาญเลยวะ วอแวอยู่ได้นึกว่าฉันพิศวาสเธอหรือไงถึงตามเสนอของใช้งานจนหลวมแล้วให้อยู่ได้ ลงไปจากรถฉันได้แล้วรำคาญทุกอย่างที่เป็นเธอ" นายหน้าตึงหันไปว่ายัยหน้าปลอมที่อยู่ข้างที่ทำหน้าเหรอหราโดนด่าไม่รู้จะทำหน้ายังไง ฉันยิ้มเยาะเย้ยสะใจ เสียงกรี๊ดดังขึ้นทันทีที่ฉันหัวเราะชอบใจ ก่อนก้มถอดรองเท้าส้นแหลมสี่นิ้วหยิบขึ้นมาถือตรงไปท้ายก่อนจะเอามันฟาดลงที่ตูดรถนายนั่นแรงๆด้วยความสะใจ เมื่อเห็นรอยยุบเป็นรูลึกขนาดรูเท่ากับส้นรองเท้า ฉันยิ้มกว้างก่อนเดินไปเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งสวยๆด้วยความพอใจ
"เฮ้ย!! ยัยเด็กแสบนี้เธอทำอะไรของเธอวะ เธอนี่แม่งแสบจริงๆ"ฉันได้ยินเสียงนายนั่นสบถด่าแต่ฉันไม่หันหลังกลับไปสนใจแม้แต่นิด ปิดประตูรถเสียงดังขับออกไปโดนไม่แคร์สายตาใคร อยากเรียกร้องค่าเสียหายเท่าไหร่ว่ามาแลกกับความสะใจฉันยอมจ่าย แต่ต้องโทรบอกป๊าไว้ก่อนเดี๋ยวตกใจเป็นลม จะว่าไปป๊าน่าจะชินกับเรื่องพวกนี้ของฉันได้แล้วมั๊ง
- ผู้เขียน
