"อ้าวเมียจ๋าจะเดินไปไหนล่ะครับ ถอยแล้วเหรอครับไม่ดูแล้วไหนว่ามันเล็กก็กำลังพิสูจน์ให้เห็นเต็มๆตา ลืมตามาดูของผัวจ๋าหน่อยสิมันกำลังตัวอ้วนขึ้นเลยนะ" เสียงพี่
ดีเดย์ที่เรียกฉันเมียจ๋ามันตามหลอกหลอนชวนขนหัวลุก ฉันไม่เคยถอยแค่ต้องตั้งหลัก เจอความมึนความซึน พูดอะไรออกมาหน้าตายเหมือนมันเป็นเรื่องปกติถึงฉันจะแสบไม่เคยกลัวใคร แต่อย่างนี้มันเกินจะรับไหวฉันคงโมโหจนเส้นเลือดแตกตายเถียงเอาชนะพี่เขาไม่เคยได้สักที แล้วตอนนี้ฉันก็พลาดท่าเผลอไปทำเขาก่อนด้วยอยากเขกหัวตัวเองแรงๆเมาจนได้เรื่อง
"ยี้~~ทุเรศใครเขาอยากจะดูของพี่กันเก็บเอาไปให้คนอื่นดูเลยหนอนน่าเกลียดพันนั้น" นึกแล้วขนลุกถ้าเห็นมันเต็มๆตาตอนที่ฉันไม่เมากับอาการดิ้นดุกดิกส่ายหัวของมัน
"เมื่อคืนไม่เห็นบอกว่ามันน่าเกลียดเลยนะครับมีแต่จับมันยัดเข้าไปจนผัวจ๋าตั้งหลักไม่ทันขย่มซะมันหัวสั่นไปหมด" ฉันอยากกรีดร้องออกมาดังๆยิ่งพูดเรื่องนี้ฉันมีแต่จะเสีย
