บทที่ 20 เผลอทำเด็กหาย

2092 คำ

พอผมพาเมษาเข้ามาในห้องเพื่อนผมมันก็เริ่มเล่นผมทันทีปากดีกันทั้งกลุ่ม ส่วนเมษาก็แอบยิ้มสะใจแล้วก็พยายามตะเกียกตะกายไปหาอันดา ผมหาทางฉุดไว้ทุกทีดื้อแทบจับไม่อยู่ ขืนปล่อยให้สองนั้นอยู่ด้วยกันมากคงพากันคิดแผนทำอะไรแผลงๆกันอีก "พี่ดีเดย์จะมาขวางเมษาไว้ทำไมคะเมษาจะเดินไปหาเพื่อน" ยัยแสบไม่ยอมนั่งอยู่เฉยๆดิ้นดุ๊กดิ๊กจนผมต้องได้รวบเอวไว้แน่น พร้อมกับมือบางของเธอที่พยายามแกะมือผมที่โอบเอวคอดเธอไว้ออก "นั่งเฉยๆอย่าดิ้นไม่งั้นพี่จะจับนั่งลงที่ตักแล้วล็อกไว้ เดี๋ยวก็ได้ออกไปข้างนอกกันแล้วอย่าดื้อ" เพื่อนผมมันก็กวนตีนไม่เลิกโดนผมสวนคืนไปหลายดอก พวกมันชอบว่าผมเป็นหมามันก็พอๆกันนั่นแหละ เริ่มมีเสียงดังขึ้นทำลายความสงบในห้องไอ้ธีร์ธามมันรีบพูดแทรกระหว่างที่ผมกับไอ้ติวเตอร์กำลังด่ากันไปกันมา ไอ้ธีร์ธามมันบอกทุกคนในห้องว่าไอ้น่านน้ำไลน์มาบอกให้พวกผมรีบไปที่ลานกิจกรรมเพราะใกล้ถึงเวลาที่นัดน้องปีหนึ่งทำกิจ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม