4
1280 คำ
“บ้านคุณอยู่ไหน ผมจะไปส่ง”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ”
“งั้นก็ได้”
“ค่ะ” ท่าทีดีใจของเธอทำให้เขาต้องเอ่ยถาม
“ดีใจอะไรนักหนา”
“เปล่าค่ะ”
“ก่อนไปส่งคุณผมขอไปเยี่ยมญาติผู้ใหญ่ของผมก่อน”
“ตามสบายเลยค่ะท่านประธาน” คนตอบยิ้มกว้างออกมาอย่างโล่งอก ยังไม่รู้ชะตากรรมว่าเขาจะไปที่ไหน
เส้นทางที่คนขับรถเลี้ยวเข้ามานั้นเป็นทางกลับบ้านของเธอ คราวนี้พิมพ์พิศาแทบนั่งไม่ติด ท่าทีกระวนกระวายของเธอทำให้เขาต้องเอ่ยถามอีก
“เป็นอะไรของคุณคุณพิมพ์”
“ปะ... เปล่าค่ะ ท่านประธานจะมาเยี่ยมญาติผู้ใหญ่ซอยนี้เหรอคะ” พิมพ์พิศาเห็นเขาจอดรถหน้าบ้านก็เริ่มลนลาน
“ใช่ เป็นอะไรของคุณ ท่าทีลุกลี้ลุกลน”
“ไม่มีอะไรค่ะ ถ้าท่านประธานจะมาเยี่ยมญาติผู้ใหญ่ ฉันขอกลับบ้านเองนะคะ” พอรถจอดหน้าบ้านของบิดา เธอก็เปิดประตูรถลงไป ก่อนจะวิ่งหนีไปแบบที่เปรมไม่ทันได้ตั้งตัว
เปรมมองตามไปด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก ก่อนที่เขาจะให้คนขับรถ ขับรถเข้าไปในบ้านาหลังใหญ่ตรงหน้า
“สวัสดีครับคุณอา ผมมาเยี่ยมครับ” เปรมยื่นของฝากจากบิดามารดาส่งไปให้เพลิงกับพิมพ์แก้ว ทั้งสองรับไหว้ก่อนจะเชิญแขกคนสำคัญเข้าบ้าน
“เสียดายที่เรามาแล้วไม่เจอยายพิมพ์” พิมพ์แก้วพูดอย่างเสียดาย อยากให้พิมพ์แก้วรู้ว่าคู่หมั้นของตัวเองมาหาถึงสองครั้งสองคราแล้ว ไม่ใช่ไม่สนใจไยดีอย่างที่พิมพ์พิศาเข้าใจ
“น้องไปไหนหรือครับ”
“ไปหาเพื่อนจ้ะ” พิมพ์แก้วตอบแล้วมองหน้าสามี เกือบหลุดไปแล้วว่าพิมพ์พิศาก็ไปทำงานกับเปรมนั่นแหละ นางอยากรู้ว่าบุตรสาวปลอมตัวอย่างไร แล้วเปรมจะจำได้ไหม
“เหรอครับ” เปรมไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่เขานั่งคุยกับสองสามีภรรยาอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะรับประทานอาหารเย็นกับพวกท่านด้วย
คนที่หนีไปนั่งอยู่ที่ร้านกาแฟไม่ไกลจากบ้านมากนัก แอบโทรศัพท์ไปถามสาวใช้คนสนิทว่าเปรมกลับหรือยัง คำตอบที่ได้รับก็ทำให้พิมพ์พิศาถึงกับนึกเข่นเขี้ยวในใจ
“ยังไม่กลับอีกเหรอจ๊ะพี่พร อะไรกัน พี่เปรมยังจะกินข้าวเย็นอีกเหรอ” พิมพ์พิศานั่งรออยู่นานนับชั่วโมง โทร. กลับไปที่บ้านสาวใช้ก็รายงานว่าเปรมยังนั่งปักหลักคุยอยู่กับบิดามารดา หลังจากคุยกันตั้งนานสองนานก็ยังจะกินข้าวกันต่อ ถ้าเขากินข้าวเสร็จ แล้วยังนั่งคุยกันต่อเพราะเปรมกับบิดานั้นคุยกันค่อนข้างถูกคอ เธอมิต้องปักหลักอยู่ที่ร้านกาแฟอีกหลายชั่วโมงน่ะเหรอ
“ใช่ค่ะคุณหนู จะให้พี่ทำยังไงคะ”
“จะไปทำอะไรได้ หรือจะแกล้งให้พี่เปรมเผ่นกลับบ้านดี”
“พี่ไม่กล้าหรอกค่ะ เดี๋ยวพี่โดนไล่ออก”
“ช่วยพิมพ์หน่อยนะพี่พร”
“ไม่เอาหรอกค่ะ พี่ยังไม่อยากตาย ถ้าคุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายรู้ว่าพี่ไปแกล้งว่าที่ลูกเขยของท่าน พี่คอขาดกันพอดี”
“โหย... พี่พร” พิมพ์พิศาครางออกมาแบบนั้น แต่เธอก็ไม่อยากบังคับจิตใจใคร เลยต้องนั่งรอต่อไป
กว่าเปรมจะกลับก็มืดค่ำ เธอไม่รู้ว่าเขาจะอยู่คุยกับบิดามารดาอะไรนักหนา พิมพ์พิศาเดินลากขาเข้าบ้าน ทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง
“เป็นยังไงหึเรา ไปทำงานกับพี่เปรมเขา ดีไหมลูก” พิมพ์แก้วเอ่ยถาม นั่นทำให้พิมพ์พิศาถึงกับครางออกมาเบาๆ
“หนูแกล้งตายได้ไหมคะคุณแม่ หนูไม่อยากตอบเลยค่ะ” เธอทำท่าแกล้งตาย นอนนิ่งไม่ไหวติง แต่พิมพ์แก้วเข้ามานั่งใกล้ๆ บุตรสาวพลางจี้เอวจนได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักดังลั่นไปทั่วบ้าน
“คิก ๆ คุณแม่อย่าจี้เอวสิคะ หนูบ้าจี้นะคะ”
“อย่าเพิ่งแกล้งตาย คุยกับแม่ก่อน” พิมพ์แก้วดึงมือบุตรสาวเพื่อรั้งให้ลุกขึ้นมาคุยกันก่อน เพราะอีกฝ่ายทิ้งศีรษะลงบนพนักโซฟานิ่ง ไม่ยอมขยับตัว
“คุยอะไรคะ”
“เรื่องพี่เปรมไง ไปทำงานกับพี่เขาเป็นยังไงบ้าง”
“ทำไมพี่เปรมของคุณพ่อคุณแม่ถึงอยู่จนค่ำมืดแบบนี้ล่ะคะ หนูนั่งรอจนรากแทบจะงอกออกมาจากตัวแล้วค่ะ” ประโยคของบุตรสาวทำให้พิมพ์แก้วหลุดขำออกมา
“คุณแม่ขำอะไรคะ”
“ขำเราน่ะสิ จะหลบหน้าพี่เขาไปทำไม พี่เขาอุตส่าห์มานั่งรอ พ่อกับแม่รู้ว่าที่พี่เปรมเขาไม่ยอมกลับ เพราะต้องการที่จะรอเรายังไงล่ะ”
“รอทำไมกันคะ” พิมพ์พิศาแกล้งว่า
“จะไม่ยอมเจอหน้าพี่เขาจริงๆ เหรอ”
“ก็เจอกันแล้วไงคะที่ทำงาน”
“เราปลอมตัวไปเป็นเลขาของเขา ไม่ได้เจอกันในฐานะคู่หมั้น จะเรียกเจอได้ยังไงกัน” พิมพ์แก้วค้อนบุตรสาว ส่วนเพลิงนั้นนั่งฟังสองแม่ลูกคุยกันเงียบๆ ไม่ได้แสดงความคิดเห็นอันใด แต่ก็สนใจหัวข้อสนทนาของทั้งคู่อยู่มาก
“หนูแค่ใส่วิกผมหยักศก ใส่แว่นตาหนาเตอะแบบนี้ พี่เปรมยังจำหนูไม่ได้เลย ถอดแว่นออกก็รู้แล้วว่าเป็นหนู แสดงว่าพี่เปรมน่ะไม่ได้สนใจไยดีอะไรในตัวหนูหรอกค่ะ จำก็ยังจำกันไม่ได้เลย ไปเรียนต่อเมืองนอกตั้งหลายปีไม่เห็นติดต่อกลับมาบ้างเลย” คนพูดทำปากยื่น
“พี่เขาก็โทร. มาถามไถ่สารทุกข์สุขดิบอยู่ตลอดนะตอนอยู่เมืองนอก”
“ก็โทร. มาคุยกับคุณพ่อคุณแม่นี่คะ ไม่ได้โทร. มาคุยกับหนู” พิมพ์พิศาพูดอย่างน้อยใจ
“ก็เหมือนกันนั่นแหละ พี่เขาไม่ได้หายไปเสียหน่อย”
“คุณแม่ก็เข้าข้างแต่พี่เปรม จริงไหมคะคุณพ่อ”
“พ่อไม่รู้ครับ”
“คุณพ่อน่ะ” พิมพ์พิศาหน้างอใส่บิดา
“แล้วเราพิสูจน์ได้หรือยังล่ะว่าพี่เขาไม่ดี”
“หนูเพิ่งเข้าไปทำงานนะคะ ต้องอยู่ไปสักพักค่ะ เดี๋ยวก็ต้องเห็นว่าพี่เปรมเจ้าชู้ไม่เลือกแน่ ๆ เหมือนในข่าวซุบซิบนั่นแหละค่ะ พี่เปรมเป็นคนดัง นักข่าวเอาไปเขียนข่าวว่าเขามีผู้หญิงเข้าหามากมาย แล้วก็ควงกันไม่ซ้ำหน้า ถ้าไม่มีมูล นักข่าวจะเขียนข่าวออกมาได้ยังไงล่ะคะ” เธอกอดอกไม่เชื่อว่าเขาจะไม่เจ้าชู้ ไม่อย่างนั้นจะเป็นข่าวได้อย่างไรกัน
ชิ! หมั่นไส้พ่อคนเนื้อหอมนัก
“นักข่าวบางคนก็เขียนข่าวไปเรื่อยเพื่อให้มีข่าว แม่ไม่เห็นว่าจะเป็นจริงร้อยเปอร์เซ็นต์บางทีแค่หนึ่งเปอร์เซ็นต์ก็เอามาเขียนเป็นตุเป็นตะ จริงไหมคะพี่เพลิง”
“จริงครับ บางทีก็พาดหัวข่าวเสียน่าติดตาม พอเข้าไปอ่านไม่เห็นมีเนื้อหาสาระอะไรเลย” เพลิงเห็นด้วยกับภรรยา
“คุณพ่อกับคุณแม่นี่เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียวนะคะ” คนพูดยิ้มออกมา ความรักของบิดามารดาเป็นความรักที่น่าอิจฉา ทุกวันนี้พวกท่านยังหวานกันไม่เสื่อมคลาย จีบกันยังกับตอนสาว ๆ เออออห่อหมกไปไหนไปกัน เธออยากมีความรักแบบบิดามารดาบ้าง อยากให้คนรักของตัวเองรักเดียวใจเดียวเหมือนบิดาและมารดาไม่นอกกายนอกใจต่อกัน
- ผู้เขียน
