พ่อของลูกไม่อ่อนโยน

บทนำ

บทนำ

แสงอาทิตย์อัสดงสาดส่องผ่านม่านกั้นกระจกของสำนักงานออฟฟิศบริษัทแห่งหนึ่ง ที่ชั้นสามของตึก ทอฝันไหนเลยจะคิดว่า ผู้ชายที่เธอโกรธเกลียดมาหลายปีจะกล้าทำตัวต่ำทรามได้ขนาดนี้ เมื่อก่อนเขาเคยทำชั่วกับเธอก็แล้วกันไปเถอะ แต่ตอนนี้สถานะมันเปลี่ยนไปแล้ว หากเขาจะทำกับเธอแบบนี้ หรือเขาไม่กลัวถูกแจ้งความ!

“คุณเหม! คุณจะทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้!”

ทอฝันในชุดเจ้าสาวผลักอกชายหนุ่มออกพร้อมกับกระแทกเสียงใส่เขาดังลั่น จากนั้นร้องบอกให้คนที่อยู่ด้านนอกช่วย ก่อนจะได้ยินอีกฝ่ายกล่าวว่า

“เรียกไปสิ เรียกเข้าไป ต่อให้เธอแหกปากจนคอแตกก็ไม่มีใครกล้าเข้ามา”

เหมันต์พูดอย่างถือดีพร้อมกับก้าวเท้าเชื่องช้าเข้าไปหาหญิงสาว เธอคือคนที่เขาทั้งรักทั้งชัง เพราะกว่าหกปีที่ผ่านมา แม้แต่อีเมลหรือช่องทางสื่อสารอื่นๆ ก็มีตั้งมากมาย แต่เธอกลับไม่เคยติดต่อเขามาเลยสักครั้ง

จู่ๆ ได้ยินเสียงฝ่ามือกระทบผิวหน้าดัง เพี๊ยะ! ทอฝันฟาดเต็มแรงสาว ก่อนเอ่ย

“คุณคิดว่ากำลังทำอะไรอยู่เหมันต์! คุกน่ะ! ไม่ได้มีไว้ขังหมา! อย่าคิดว่าบ้านคุณรวยแล้วจะทำอะไรก็ได้”

ชายหนุ่มถูกตบจนข้างแก้มชาด้าน เขามีหรือจะหยุด พอจะถูกตบอีกฝ่ามือเขาก็คว้าหมับเข้าที่ข้อแขนเรียวโดยทันที

“อย่ามาสะดีดสะดิ้งหน่อยเลย หรือว่าไอ้หนุ่มนั่นมันเอาดีกว่าฉัน เธอถึงห่วงเนื้อหวงตัวเหลือเกิน”

ความจริงเหมันต์คิดพูดแทงใจดำอีกฝ่าย แต่พอพลั้งปากไปหัวใจตัวเองพลันเจ็บแปลบ เมื่อคิดว่าผู้หญิงตรงหน้า นอกจากเคยนอนพลีกายอยู่ใต้ร่างตนแล้ว เธอยังเคยโดนผู้ชายกักขฬะคนอื่นขึ้นขี่อีกด้วย

ทางด้านทอฝัน เธอคิดไม่ถึงว่าเขาจะดูถูกเธอเพียงนี้ ขณะที่ในใจของเธอรู้ดีว่าตลอดหกปีที่แยกจากเขา เธอไม่เคยหลับนอนกับใคร ทั้งๆ ที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไอ้นั่นของผู้ชายคนอื่นรสชาติเป็นยังไง เพราะตลอดชีวิต เธอเคยโดนของเขาแทงแค่คนเดียว!

แต่อาจจะเพราะกำลังโมโห พอได้ยินคำดูถูก เธอจึงตอบชายหนุ่มอย่างเจ็บแสบกลับไปว่า

“เออ ใช่ เอาดีกว่าคุณเยอะ! ของคุณมันทั้งเล็กทั้งสั้น เสียบเข้ามาแต่ละครั้งฉันแทบไม่รู้สึกอะไรเลย!”

“…”

ทอฝันพูดจบก็สะใจมาก เพียงแต่ขณะจะหัวเราะซ้ำเติม เธอกลับเห็นประกายปริศนาในดวงตาชายหนุ่มวูบวาบ

ใบหน้าเหมันต์บิดเบี้ยวขึ้นเรื่อยๆ เส้นเลือดตรงขมับปูดโปนจนเห็นชัด หญิงสาวค่อยรู้สึกตัวว่า เธอทำอะไรบางอย่างผิดพลาดไปแล้ว

จริงดังคาด เหมันต์ค่อยๆ ปลดเข็มขัดและแกะกระดุมคอเสื้อ ก่อนที่ทอฝันจะหวีดร้องสุดเสียง เพราะถูกชายหนุ่มจับพลิกตัวหันหลัง เขากดเธอลงกับโต๊ะทำงานในห้อง ก่อนพูดเสียงดังฟังชัดว่า

“ไม่โดนมาหกปี ลองดูของผัวเก่าหน่อยเป็นไง ว่าของฉันกับของผัวใหม่เธอ อันไหนมันเอาดีกว่ากัน!”

ไม่นานชายกระโปรงชุดเจ้าสาวสีขาวสะอาดตาก็ถูกมือหนาถลกขึ้น เหมันต์กระชากแพนตี้ตัวจิ๋วเพียงครั้งเดียว มันก็หล่นมากองอยู่ที่ต้นขาสาวอย่างง่ายดาย

ราวสิบนาทีต่อมา ภายในห้องเกิดเสียงตึงตังเหมือนมีการขัดขืนต่อสู้ แต่มันก็เพียงครู่เดียวเท่านั้น ก่อนจะกลายเป็นเสียงหอบหายใจดังฟึดฟัด และเสียงหนันเนื้อกระทบกันหนักหน่วงรุนแรง

ยามนี้ท้องฟ้ามืดแล้ว ในห้องออฟฟิศเกิดเป็นภาพเงาสลัว ชายหนุ่มยืนอยู่ข้างหลัง หญิงสาวใช้มือค้ำยันกระจกผนังอยู่หน้า เธอถูกกอดเอวกระแทกบั้นท้ายจนตัวโยก หากผู้คนมองมาจากลานจอดรถด้านล่างก็เห็นได้ทันที

ย้อนเวลากลับไปสองชั่วโมงก่อน วันนี้ความจริงเป็นวันแต่งงานของทอฝัน ขณะเข้าพิธีเสร็จเหลือเพียงเข้าหอกับเจ้าบ่าว คิดไม่ถึงตอนที่เธอกำลังหลบจากงานเลี้ยงต้อนรับแขกในโรงแรม เธอจะถูกเหมันต์ลักพาตัว

ลักพาตัว?

ใช่แล้ว เหมันต์ลักพาตัวทอฝัน นั่นเพราะหลังจากหาเธอพบ เขาก็พยายามตามเธอกลับไปอยู่ด้วยเกือบเดือน แต่เธอก็ไม่ยอมคืนดีด้วย แถมยังไปรับรักไอ้หนุ่มหน้าตี๋ ถึงขั้นแต่งงานสายฟ้าแลบภายในระยะเวลาไม่ถึงเจ็ดวัน

คนแม่แต่งใหม่ก็ว่าเจ็บปวดแล้ว แต่เหมันต์มีหรือจะยอมให้ลูกตัวเองเรียกผู้ชายคนอื่นว่าพ่อ ดังนั้นเมื่อหาทางออกไม่ได้ เขาจึงใช้วิธีสิ้นคิด…

ลักพาตัวมันซะเลย!