ตอนที่ 14
ไม่เอาตรงนี้
ขณะที่ทั้งสามรับประทาน ทอฝันพลันสังเกตเห็นเหมันต์กระทำบางอย่าง แม้กับข้าวบนโต๊ะมีหลายชาม แต่เขากลับเลือกที่จะตักกินแต่ไข่ยัดไส้ของลูกชาย
“คุณแย่งลูกกินทำไม? อย่างอื่นมีให้กินทำไมไม่กิน?” พูดจบเผลอตักผัดหน่อไม้ดองส่งใส่จานข้าวชายหนุ่ม เพียงแต่เมื่อยื่นช้อนออกไปแล้วเธอค่อยคิดได้ ว่าตัวเองไม่ใช่สาวใช้เขาเหมือนสมัยก่อน
“...”
ทางด้านเหมันต์ เขาเห็นทอฝันเผลอตัวตักกับข้าวให้ก็เชิดยิ้มมุมปาก แต่มือยังคงยื่นช้อนออกไปตักไข่ยัดไส้แย่งลูกชายกินครั้งแล้วครั้งเล่า แม้เธอจะเอ่ยทัดทาน แต่เขาก็ยังตักเข้าปากต่อไป
มีแต่ตนเองเท่านั้นที่รู้ว่าสมองคิดอะไรอยู่ เหมันต์แทบไม่อยากวางช้อน นี่เป็นรสชาติที่เขาเกือบลืมจากความทรงจำไปแล้ว การอยู่เมืองนอกเป็นระยะเวลาหลายปีโดยไม่มีเธอ มันเกือบทำให้เขาลืม ว่าตอนอยู่มัธยมเคยชอบไข่ยัดไส้ที่เธอทำขนาดไหน
สมัยเรียน ช่วงปีสุดท้ายเหมันต์ได้ของขวัญฉลอง
