บทที่ 12

1099 คำ

ใครจะคิดว่าแม่ตัวดีในจินตนาการจะเปิดประตูเข้ามาเห็นภาพเขาในตอนนี้ เจนิตาถึงกับอึ้งงันกับภาพที่เห็น เพราะไม่เคยเห็นผู้ชายเปลือยกายจะจะมาก่อน ผู้ชายที่รูปร่างสมบูรณ์แบบ ส่วนนั้นของเขาอยู่ในอุ้งมือใหญ่ ความยาวของมันทำให้เธอกลืนน้ำลายลงคอ ยาวมาก “ช่วยหน่อยสิ” คำขอด้วยเสียงพร่าสั่นของคนตัวโตทำให้ขาที่กำลังจะก้าวถอยหลังหยุดชะงัก เจนิตาลังเลว่าจะเอายังไงดี “แค่มือก็ได้ นะ” คำอ้อนวอนของเขาทำให้หัวใจเธอเต้นแรงขึ้น เจนิตาเม้มปากแน่น ก่อนจะเดินเข้าไปหาเขาอย่างช้า ๆ ราวกับต้องมนตร์สะกด “เจ...” เสียงของเขาขาดห้วงเมื่อเธอนั่งลงตรงกลางหว่างขาของเขา มือบางยื่นออกมากอบกุมตัวตนใหญ่โต จ้องมองมันพลางเลียริมฝีปาก ทั้งสองสบตากันด้วยหัวใจที่เต้นโครมคราม ชายหนุ่มเท้ามือข้างหนึ่งบนโซฟา ส่วนมืออีกข้างเกี่ยวผมทัดใบหูขาวเนียนของเธอ คนอะไร แค่ใบหูก็ทำเขาหยุดมือไม่ได้ “เจ...” ชวีร้องเสียงตะกุกตะกัก เมื่อเธอแ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม