“ฉันไม่เอาอะไรทั้งนั้นแหละ ปล่อยเลย”
“ไม่เอาน่า มันคิดถึงเธอจะตายอยู่แล้ว” ดราก้อนพูดเสียงพร่าเจือแววออดอ้อน ทั้งยังส่งยิ้มหวานตบท้ายมาให้อีก
“มะ...ไม่ ๆ” นภาลัยบอกเสียงสั่น เมื่อดราก้อนไม่มีท่าทีล่าถอยง่าย ๆ
มือหนาเลื่อนมาบีบเคล้นสะโพกกลมกลึง พร้อมกับปากร้อนที่ประทับจูบย้ำ ๆ ที่ลำคอเธอหลายต่อหลายจุด ยิ่งนภาลัยดิ้นกายใหญ่ก็ทิ้งน้ำหนักลงมาทับเอาไว้จนร่างกายเราสัมผัสกัน โดยเฉพาะกลางร่างกายที่ดราก้อนจงใจให้มันแนบชิดตำแหน่งอ่อนไหวของเธอ
“อื้ม”
“พี่กร ฉันหิวข้าวแล้ว ลุกเถอะ” เมื่อใช้ไม้แข็งไม่ได้นภาลัยจึงลองใช้ไม้อ่อนแทน
“กินพี่ก่อนเดี๋ยวพาไปกินข้าว” ดราก้อนกระซิบขณะที่สองมือรุ่มร่ามไปทั่วร่างกายเธอจนเสื้อผ้าเริ่มหลุดลุ่ย ก่อนที่มือร้อนจะกรีดนิ้วไปตามร่องรักผ่านชั้นในตัวน้อยทำนภาลัยสะดุ้ง ขณะที่อีกข้างก็ยังวุ่นวายกับแผ่นหลังเธอไม่ห่าง ไหนจะปากร้อนที่ประทับจูบตามลาดไหล่อย่างปลุกเร้าอารม
