“ท้องก็ไม่เป็นไร”
คำพูดประโยคนั้นดังก้องอยู่ในหัวไม่ยอมหยุด ฉันมองใบหน้าไม่ทุกข์ร้อนใดๆ ของริกกี้อย่างงงงัน นั่นเขาพูดลอยๆ หรือแสดงความรับผิดชอบ?
“ไม่เอาด้วยหรอก หมดอนาคตกันพอดี”
ฉันคิดจะลงจากตัวริกกี้เพราะรู้สึกอยู่บนนี้มันแปลกๆ แต่หมอนั่นก็ล็อกแขนกับกอดเอวฉันเอาไว้ไม่ให้ขยับไปไหน
“ท้องแล้วหมดอนาคตตรงไหน หรือไม่อยากมีลูกด้วยกัน”
แก้มฉันซ่านไปด้วยสีเลือด หัวใจสั่นไหวเพราะคำพูดเคลือบแคลงใจของคนตัวโตด้านล่าง
“ก็ยังเรียนไม่จบ....”
“แต่ผัวคนนี้เลี้ยงได้”
“บ้า....เลิกพูดเล่นได้แล้ว”
“พูดเล่นที่ไหน นี่จริงจังอยู่”
แววตาที่ไม่ได้บอกว่ากำลังล้อเล่นนั่นทำฉันเงียบสนิท เฮ้ย.... เอาจริงดิ หมอนั่นอยากมีลูกกับฉันจริงๆ เหรอ
“มะไม่ได้หรอก จะท้องก็ต้องแต่งงานก่อน”
“แต่งงาน แล้วเมื่อไหร่”
“ก็เรียนจบ”
“ได้ ไม่มีปัญหา แต่งไม่แต่งก็ได้กินเมียอยู่แล้ว”
“อ๊ะ ทำไร เดี๋ยวอื้อมันแข็ง....”
ริกกี้ไม่เ
