กริ๊งงง...
มีเสียงโทรเข้าจากใครบางคน
คราวนี้โมรากระเด้งขึ้นมานั่ง พร้อมกับเงาดำนั้นหายไป เธอลูบหน้าลูบตาตัวเองก่อนที่จะคิด
ฝันหรือเปล่านะ?
จากนั้นก็ลูบไปที่ลำคอของตัวเอง พอสัมผัสได้ถึงร่องรอยชื้นแฉะ เธอก็รีบชักมือกลับมาทันที
ไม่ใช่ฝัน!
ในใจพรั่นพรึงอย่างถึงที่สุด เกิดมาไม่เคยพบเคยเจอเรื่องอะไรแบบนี้ ก่อนจะได้สติอีกครั้งเมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีก
กริ๊งงง
หญิงสาวหันไปคว้าโทรศัพท์ พอเห็นว่าชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอเป็นใคร ก็รีบกดรับทันที
“คุณหมอ!”
[โมรา...คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ]
สัมผัสได้จากน้ำเสียงแตกตื่นตกใจของเธอ เขาก็พอจะเดาได้ว่าเกิดเรื่องไม่ดีกับเธอแน่ ขณะที่โมรากำลังเรียบเรียงความคิด ไม่รู้จะบอกว่าอะไรดี
“ฉัน...ฝันร้ายน่ะค่ะ” สุดท้ายก็ต้องบอกออกไปแบบนั้น ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง “แล้วคุณมีอะไรหรือเปล่าคะ โทรหาฉันเสียดึกเชียว”
เขาก็ไม่อยากจะรบกวนเธอกลางดึกหรอก ทว่าอังเดรมีลางสัง
