“มีสิ ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับโมราสักหน่อย”
เขาว่าพลางหันไปมองเจ้าของร่างเล็ก โมราเกร็งขึ้นมาเล็กน้อยด้วยเข้าใจว่าเธอคงจะไปทำผิดพลาดอะไรไว้ ยิ่งเขาเดินมาหยุดตรงหน้า มองหน้าเธอนิ่งๆ เธอก็แทบจะหยุดหายใจ
“ผมอยากรู้ว่า...”
เว้นจังหวะไปครู่ กระตุ้นให้หญิงสาวใจเต้นระส่ำมากขึ้นไปอีก แต่แล้วก็พลันโล่งใจเมื่อเขาว่ามาอีกครั้ง
“เมื่อไรคุณจะยอมไปทานดินเนอร์กับผมสักทีน่ะครับ”
ทั้งโมรา ทั้งลิซ่า ต่างพากันถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกแทบจะพร้อมๆ กัน
“โธ่ ที่แท้ก็เรื่องนี้เอง ไม่เห็นจะต้องทำให้ตื่นเต้นเลยค่ะ”
ลิซ่าส่งเสียงโอดให้คนอื่นๆ ได้หัวเราะ
“เอ้า ผมก็ต้องจริงจังหน่อย โมราปฏิเสธผมมาหลายครั้งแล้ว ไม่ให้จริงจังได้ยังไง”
เรื่องนี้ลิซ่าก็รู้ และก็รู้เหตุผลด้วยว่าทำไมโมราถึงไม่ไป
เธอไม่ชอบเขาอย่างไรล่ะ สำหรับโมราแล้ว ถ้าเธอไม่คิดจะสานความสัมพันธ์กับผู้ชายคนไหน เธอก็จะไม่ให้ความหวังใดๆ ทั้งสิ้น อีก
