สุดท้ายก็ได้รัก 03 ระยะทำใจ(1)
785 คำ
คุยกับพ่อต่ออีกสักพัก รสลินขอตัวเข้าห้องนอน คืนนี้มีเรื่องให้คิดอีกมากเหลือเกิน เธอบอกพ่อว่าไม่ต้องห่วงให้พ่อไปร้านได้อย่างสบายใจ เดี๋ยวเธออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจะเดินไปหาเพื่อนที่อยู่ข้างบ้าน เพื่อนรักของเธอ
แต่ก่อนจะไปก็ต้องโทรถามก่อนว่าเพื่อนอยู่บ้านไหม
(ว่าไงคนงาม)
“อยู่บ้านไหมหรือไปร้านแล้ว”
(อยู่จ้า มาบ้านเหรอ)
“อืม คืนนี้ไปค้างด้วยนะ”
(มีไรปะเนี่ย น้ำเสียงไม่ดีเลย)
“นิดหน่อย”
(เออ ๆ มาได้เลย)
โทรนัดเพื่อนเรียบร้อยรสลินก็เก็บเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าเดินทาง ยังมีของหลายอย่างที่ต้องไปขนออกจากบ้านหลังนั้น คงต้องหาเวลาไปขนออก เอาเฉพาะที่สำคัญจริง ๆ ส่วนที่เหลือก็จะขนไปบริจาคให้หมด
หนึ่งชั่วโมงต่อมารสลินออกจากห้องนอนหลังจากที่พ่อกับมาเฮงไปแล้ว ที่ร้านมีห้องสำหรับนอนพักผ่อนสองห้องพ่อภูมิสร้างขึ้นเพื่อที่พ่อจะได้ไปนอนที่ร้านได้อย่างสะดวกสบาย แน่นอนว่ามาเฮงตัวป่วนนั้นไปด้วย มีพื้นที่สำหรับมาเฮงและมาเฮงไม่ไปวุ่นวายในร้านข้าว
รสลินเดินข้ามรั้วมาที่บ้านของเพื่อนพ่อ เพื่อนคนที่ร่วมทำร้านด้วยกันซึ่งลูกสาวบ้านนี้เป็นเพื่อนกับเธอ รสลินเดินเหมือนบ้านของเธอเอง ก็เธอมาบ่อยเหมือนที่นี่เป็นบ้านอีกหลัง ทั้งสองบ้านอยู่ด้วยกันเหมือเป็นครอบครัวเดียวกัน
“เฮ้ย ทำไมตาบวมอะ เป็นไร” หงส์หยกเห็นเพื่อนสนิทเดินเข้ามาในห้องนอนก็ทักท้วงด้วยความตกใจ นิดหน่อยที่เพื่อนว่าคงไม่จริงอย่างที่บอกไว้ก่อนหน้านี้ ที่ว่าจะไปผับคงต้องพับเก็บไว้ วันนี้หงส์หยกจะรับฟังปัญหาของเพื่อน จะช่วยเพื่อนรักแก้ปัญหา
“ถ้าบอกว่าเปล่า”
“ไม่เชื่ออะ มีไร อยากพูดไหม แต่ถ้ายังไม่พร้อมเดี๋ยวนั่งเงียบ ๆ เป็นเพื่อน พร้อมค่อยพูด ฉันจะอยู่ข้าง ๆ เอง”
รสลินยิ้มให้เพื่อนรัก เพื่อนก็ยังคงเป็นเพื่อนที่หวังดีและเป็นห่วงเธอเสมอ “ไม่มีอะไรมาก ก็แค่วันนี้ผัวฉันขอหย่า”
“ฮะ”
“แกได้ยินไม่ผิดหรอก”
“เฮ้ย! ยังไงโรส เกิดอะไรขึ้น เล่ามาให้หมดเรื่องเจ็บปวดแบบนี้ห้ามเก็บไว้คนเดียว ทำไมมันขอแกหย่า มีปัญหาอะไรกันทำไมแกไม่เคยบอกฉันอะ” หงส์หยกพูดพลางคว้ามือรสลินพาเพื่อนเดินมานั่งที่โซฟาปลายเตียง
จากนั้นรสลินก็เริ่มเล่าตั้งแต่จับได้ว่าสามีนอกใจจนมาถึงเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ เล่าไปบางช่วงก็ร้องไห้ออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เธอร้องเพราะรู้สึกเจ็บใจที่ถูกคนรักทรยศ
“ถ้าเป็นฉันจะไม่แค่ตบกับถ่มน้ำลายใส่มันนะ ฉันจะตีมันให้เลือดอาบหัว ทิ้งมันไว้ให้หาทางไปโรงพยาบาลเอง เลวจริง ๆ มันทำกับแกแบบนี้ได้ยังไง” นึกถึงสิ่งที่ธิติทำกับเพื่อนรักหงส์หยกก็เดือดพร้อมปะทะตลอดเวลา ถ้าเพื่อนเล่าให้ฟังเร็วกว่านี้เธอจะไปฉะซึ่งหน้าเลย
“ทำมันฉันก็เจ็บมือเปล่า ๆ มันไม่รู้สึกผิดแม้แต่น้อยอะ เนี่ยยังเจ็บฝ่ามือข้างที่ตบมันอยู่เลย” รสลินยื่นมือให้เพื่อนดู หงส์หยกลูบฝ่ามือเพื่อนก่อนจะก้มลงเป่า
“เพี้ยง ๆ เดี๋ยวก็หายนะ มันโง่ที่ทิ้งแก มันตาบอดที่ทิ้งแก ช่างมัน ปล่อยมันไป เสียใจกับเรื่องนี้ได้แต่อย่านาน ร้องไห้ได้แต่อย่าลืมยิ้มให้ตัวเอง มันไม่รักแกก็ช่างหัวมัน แกต้องรักตัวเองให้มาก ๆ ฉันอยู่ข้างแกไม่ทิ้งแกไปไหน อายุ 35 ก็จริงแต่แกยังสาวยังสวย อายุก็แค่ตัวเลขเท่านั้นโรส วัยเรานี่แหละกำลังแซบ เรายังไม่แก่เว้ยแก”
“ขอบใจนะ ฟังแกพูดฉันรู้สึกสาวขึ้นมาเลย”
“แน่นอน เราจะสาวไปด้วยกัน เราไม่ได้มีชีวิตไว้พึ่งพาผู้ชายอย่างเดียวสักหน่อย เราสามารถอยู่ได้ด้วยตัวเรา เข้าใจไหม”
“อืม”
“ดื่มไหม”
“...”
“ไม่ต้องคิดละ เดี๋ยวไปเอาที่ตู้เย็นแป๊บ” หงส์หยกลุกเดินออกจากห้องไป รสลินเดินมาเปิดประตูกระจกระเบียง ห้องหงส์หยกอยู่ชั้นสองที่ระเบียงห้องมีเก้าอี้กับโต๊ะกลมไว้นั่งทานอาหารนั่งดื่มกินชมวิวกลางคืน
- ผู้เขียน
