ครึ่งชั่วโมงต่อมารสลินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดคลุมอาบน้ำ ดีที่เธอพกชุดมาทิ้งไว้ที่นี่ด้วย ออกมาจากห้องน้ำก็ปั้นหน้านิ่งเนื่องจากทบทวนดูแล้ว เธอจะไม่ยอมให้น้องชายข้างบ้านข่มขู่
“เธอจะกลับเมื่อไหร่” แสร้งเมินต่อสายตาที่กำลังมองมาที่เธอทุกย่างก้าว ไม่ว่าจะเดินไปหยิบชุดมาใส่หรือปล่อยผมที่มัดไว้และอีกหลายอย่างที่เธอกำลังทำ เขามองไม่ละสายตา
“ไปกินข้าวกัน”
“พี่นัดพ่อไว้ เที่ยงต้องกินข้าวที่ร้านตลอด หงส์ก็เหมือนกัน”
“ผมไปด้วย”
“คิดจะทำอะไร” รสลินหันมองด้วยสายตาจริงจัง
“ไปกินข้าว”
“ให้มันจริง ถ้าเธอพูดเรื่องที่เกิดขึ้นพี่จะไม่พูดกับเธออีกเลยมังกร”
“เมื่อก่อนผมรอโรสเรียกผมว่ามังกร แต่ว่าตอนนี้ผมอยากให้โรสเรียกผมว่างูน้อยมากกว่า”
“…”
“เพราะคำว่างูน้อยของโรสดูเหมือนไว้วางใจผม”
“ก็เพราะความไว้วางใจนี่ไงทำให้พี่กับเธอลงเอยแบบนี้”
“เป็นแบบนี้ไม่ดีตรงไหน ผมชอบที่เป็นแบบนี้ที่สุด” มังกรลุกจากที่
