ดวงอาทิตย์ทอแสงอุ่นอ่อน สายลมเย็นพัดผ่านหน้าต่างเข้ามาระลอกแล้วระลอกเล่า คล้ายจงใจปลุกให้คนบนเตียงตื่นจากห้วงนิทรารมย์อันแสนหวาน
ใต้แพรขนตางอนยาวคือดวงตากลมโตคู่สวย หลังจากหลัวเหมยปรือตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย นางก็สัมผัสได้ถึงไอร้อนระอุจากวงแขนแข็งแกร่ง ใบหน้าเนียนใสแดงปลั่งด้วยความเขินอาย ก่อนไล่สายตามองใบหน้าหล่อเหลาด้านข้าง พลันนั้นนางสะดุ้งเฮือก
สีเทียนหยางไม่ได้หลับ แต่กำลังจ้องมองนางเช่นเดียวกับที่นางจ้องมองเขา
“ท่านพี่... ท่านตื่นนานแล้วหรือ”
“เมื่อครู่นี้เอง” เขาตอบ จากนั้นก้มหน้าลงประทับจูบบนกลีบปากนาง “อรุณสวัสดิ์”
นางหน้าแดงระเรื่อ แต่ก็ตอบกลับว่า “อรุณสวัสดิ์เจ้าค่ะ”
หลังนางตอบเช่นนั้น สีเทียนหยางไม่ได้ลุกล้ำนางทันที แต่หลับตาลงอย่างจงใจยั่วยวนนางขณะบอกว่า “ข้าให้เวลาเจ้าพินิจมองข้าครู่เดียวเท่านั้นนะ หลังจากนั้นข้าจะเป็นฝ่ายนินิจมองเจ้าบ้าง”
หลัวเหมยหน้าแดงวาบ นางเข้าใจท
