"หมายความว่ายังไงคะ จะทำอะไร...อ๊ะ!!!" ลินินร้องเสียงหลงเมื่อโดนสิงหราชจับพลิกให้นอนคว่ำ โดยที่มือของเธอยังถูกพันธนาการด้วยเข็มขัดหนังราคาแพง ก่อนที่จะโดนฝ่ามือใหญ่ที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดโปนยกสะโพกขึ้น
ชักรูดท่อนเอ็นให้กลับมาแข็งผงาดอีกครั้ง ก่อนที่จะนำไปจ่อที่ร่องคับแคบกระแทกกระทั้นเข้าไปในร่องคับแคบทีเดียวจนสุดลำ
สวบ!
"โอ๊ย!!! คุณใหญ่...นินเจ็บ" ลินินร้องออกมาเสียงหลงน้ำตาสีใสไหลทะลักออกมาจนเปรอะเปื้อนบนแก้มอมชมพู ริมฝีปากสั่นเทาด้วยความเจ็บและจุก ก่อนจะแนบใบหน้าลงไปกับหมอนบรรเทาความเจ็บปวด
"ตรงนั้นของเธอตอดฉันแน่นมาก...อืม~" สิงหราชครางออกมาในลำคอด้วยความพึงพอใจ เขายังไม่ทันได้ขยับเขยื้อนตัวไปไหน ร่องคับแคบของลินินก็ตอดรัดเขาแบบถี่ๆ
"นินเจ็บค่ะ...คุณใหญ โอ๊ย!!! เมื่อไหร่จะพอสักที จะไม่ไหวอยู่แล้ว" ลินินเอ่ยประโยคขอร้องด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ใบหน้าและปากที่อมชมพูกลับซีดเผือดเธอเอี
