ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"นินลูก แม่เอาข้าวต้มมาให้เปิดประตูให้แม่หน่อยลูก" เสียงประตูห้องถูกเคาะด้วยฝีมือของโฉมฉาย พร้อมกับส่งเสียงเรียกลินินและนั่นก็ทำให้ลินินหันไปมองประตูห้องนอนด้วยอาการตื่นตระหนก ไม่ต่างกับสิงหราชที่หันไปมองประตูห้องด้วยเหมือนกัน
ทว่าไม่ได้ตื่นตระหนกเหมือนกับลินิน แต่กลับหัวเราะในลำคอเบาๆออกมา เพราะแผนการแกล้งลินินดันผุดขึ้นมาในหัวแบบดื้อๆ คิดได้ดังนั้นเขาก็ยันตัวลุกขึ้นในทันที
"จะไปไหนคะคุณใหญ่" ลินินถามด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนกเป็นสองเท่า เท่านั้นยังไม่พอเธอยังเขยื้อนตัวเหวี่ยงขาลงจากเตียงนอนอย่างรวดเร็ว ไปยืนเผชิญหน้ากับสิงหราช มือเล็กทั้งสองข้างขว้าแขนของสิงหราชเอาไว้ "ตอบหน่อยสิคะจะเงียบอยู่ทำไม คุณใหญ่จะไปไหนคะ?"
"เธอไล่ให้ฉันออกไปจากห้องของเธอไม่ใช่หรือไง แล้วทีนี้จะมาเรียกฉันทำไม" คำพูดที่แสนจะเรียบนิ่งแต่เต็มไปด้วยความร้ายกาจ
"แม่นินอยู่หน้าห้องคุณใหญ่ไม่ได้ยินหรือไ
