เดิมพันธ์รักละลายใจนายมาดนิ่ง

สงสัย

เช้าวันต่อมา...

"อื้อ..."เมลดาที่ขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มหนาค่อยๆลืมตาขึ้น เมื่อแสงที่โผล่รอดรูม่านกระทบเข้ามาแยงตาเธอ "ปวดหัวจัง...อ๊ะ..."

"มอนิ่งครับน้องเมล..."

"O.O"ร่างบางที่งัวเงียอยู่นั้นตาโตขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินเสียงกวนประสาทของอคิน "นะ...นาย...มาอยู่ในห้องฉันได้ยังไง...ออกไปเดี๋ยวนี้!"เมลดาไม่พูดเปล่าแต่กลับปาหมอนใส่คนที่ยืนอยู่ข้างเตียง ที่ท่อนบนเปลือยเปล่าแต่ท่อนร่างนุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวอย่างหมิ่นเหม่

"เดี๋ยว...นี่มันห้องฉัน...ทำเป็นไล่ทีเมื่อคืนใครล่ะที่ยั่วฉัน"

"พูดบ้าอะไรของนาย...ฉันเนี้ยนะยั่วนาย"

"ว่าแล้วว่าต้องพูดแบบนี้...อ่ะ..."อคินยื่นโทรศัพท์ที่บันทึกภาพหนังสดที่เขาเเละเธอร่วมรักกันอย่างดุเดือดเผ็ดมันจนเธอหมดเเรงให้เมลดาดู

"ไม่จริง...นายแบล็คเมล์ฉันหรอ...ไอ้ทุเรศ"

"นี่...ฉันไม่ได้จะเอาคลิปไปแบล็คเมล์เธอ...แค่ถ่ายไว้กลัวเธอจะมาว่าฉันข่มขืนเธอก็เท่านั้นเอง...อย่าคิดมากน่า...เมื่อคืนเธอเด็ดมากเลยล่ะ...ฉันชอบ!"เขาแหย่คนตัวเล็กที่นั่งเอาผ้าห่มคลุมตัวไว้

"น่าเกลียด...หน้าไม่อาย...นายนี่มัน..."

จุ๊บ!

อคินก้มลงจุ๊บที่หน้าผากเมลดา ทำเอาคนที่กำลงโกรธอยู่ถึงกับหน้าเเดงทันที อีตาบ้านี่นิ มาจุ๊บฉันทำไม เธอคิดในใจ

"ลุกไปแต่งตัวได้เเล้ว...เดี๋ยวฉันไปส่งที่บริษัท...วันนี้มีประชุมกับนายทุนที่จะมาร่วมลงทุนด้วยไม่ใช่หรอ"

"นายรู้ได้ไง อ๋อ...ข้อมูลบริษัทฉันรั่วอีกใช่ไหม...เลขานายร้ายเหมือนกันนะทิ้งฉันแล้วไปทำงานให้นาย เห็นแก่เงิน!"

"เธอเลิกโทษคนอื่นได้เเล้ว โทษตัวเองบ้าง"

ก๊อกก๊อกก๊อก!

เสียงเคาะประตูถูกขัดบทสนทนาระหว่างเขาและเมลดา อคินจึงเดินออกไปเปิดประตูให้แขกผู้มาเยือน

"ว๊าย...คิน...แต่งตัวอะไรของแกเนี้ยไอ้น้องบ้า..."แขกรับเชิญกล่าวอย่างหัวเสียเมื่อเห็นท่อนบนของน้องชายสุดที่รักเปลือยเปล่า นุ้งเเค่ผ้าผืนเดียวที่มันจะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่อยู่รอมร่อ

"เจ้...แล้วเจ้จะมาทำไมตอนนี้เล่า"

"โอ้ย...อกอีแบ้นจะแตก...ไปแต่งตัวไป...เอ่อ...

คินมีแขกหรอ..."นรินทร์ทิพย์กล่าวเมื่อเห็นเมลดาที่กำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ

"เอ่อ...สวัสดีค่ะ"เมลดาหันมายิ้มแหยๆให้พี่สาวของเจ้าของห้อง

"สวัสดีจ่ะน้องเมล...นึกว่าใครซะอีก"

"นี่เจ้...เจ้มาห้องคินทำไม..."อคินเปิดประเด็นเพราะร้อยวันพันปีนางไม่เคยจะมาหาเขาที่นี่เลย มันก็แปลกๆที่อยู่นางบุกมาถึงที่นี่

"คิน...เห็นพี่เขยแกไหม...เมื่อคืนจัสตินบอกว่าไปปาร์ตี้ที่คลับกับแก..."

"ก็...เห็นสิ...ไปนอนห้องไอ้มิสไนท์หรือเปล่า"

"หายหัวไปไหนของเขา เหลวไหลที่สุด"

"แล้วเจ้ลองโทรหามันหรือยัง"

"ปิดเครื่อง ฉันว่านายนั่นต้องกกสาวอยู่แน่ๆ ฉันมีลางสังหรณ์ไม่ดีเลย"

เพล้ง!

เมลดาทำแก้วน้ำหลุดจากมือเมื่อได้ยินเช่นนั้น แต่เธอรู้เเล้วนิว่าเพื่อนเธอกับสามีเขาแอบเจอกันจนเธอไปอาละวาดที่ร้านเธอ หรือเธอเข้าใจผิด? เมลดาคิดในใจ เธอเริ่มทำตัวไม่ถูกจึงรีบเก็บเศษแก้วที่ทำหล่นด้วยท่าทีร้อนรน

"ไม่หรอกมั้งเจ้ คิดเองเปล่า...เดี๋ยวคินมานะ"

อคินพยายามช่วยเพื่อน ถ้าเมื่อคืนเขาไม่ตามเมลดาไป มีหวังโดนเพื่อนเขางาบเเน่ เพื่อนกันทำไมจะไม่รู้ว่านิสัยเป็นแบบไหน แต่เพราะเขาไม่รู้แล้วตัวปัญหาก็ดันมาอยู่กับเขา อคินเลยไม่รู้ว่าเพื่อนไปไหน

"เออๆ...งั้นเจ้ไปก่อน...อย่าให้รู้ว่าช่วยกันปิดบังอะไรไว้แล้วไม่ยอมบอกเจ้...เจ้เอาแกตายด้วยแน่"นรินทร์ทิพย์หมายหัวอคินก่อนจะออกจากห้องไป

"มือไม้อ่อนเชียวนะ พอได้ยินเรื่องไอ้จัสตินเนี้ย...ทำไม...อยากได้มันนักหรอ...ถึงได้ไปอยู่กับมันหลังร้าน2ต่อ2แบบนั้น"

"ไม่ใช่นะ...ฉันไม่ได้ไปหาพี่เขา...ฉันไปหานาย..."

"แหม...จะบอกว่าจะไปอ่อยฉันแต่ดันไปเจอไอ้จัสติน เเล้วคิดว่ามันเป็นฉันงั้นสิ?"

"ใช่"

"แต่งนิยายมากี่เรื่องเเล้วล่ะ ถึงได้แต่งเก่งขนาดนี้"

เขาประชดประชัน ก็มันน่าหงุดหงิดนี่ ที่เธอดันไปอ่อยเพื่อนของเขา แถมเพื่อนเขาดันมีเมียแล้วด้วยเนี้ย

"ฉันพูดจริงๆ...ก็อันอันบอกให้ฉันไปหานาย...ยัยนั่นบอกว่านายบอกให้ฉันไปหา..."

"ถ้างั้น...เพื่อนเธอก็น่าจะหลอกเธอแล้วแหละ"เขากล่าว

"แล้วเพื่อนฉันจะหลอกฉันทำไม..."

"ไม่รู้สิ...ฉันไม่ใช่เพื่อนเธอนิ"

อีกฝั่งด้านจัสติน...

"ไหนเธอบอกเพื่อนเธอชอบฉัน...ทำไมถึงไปกับไอ้คินได้...เธอหลอกฉันหรอ!"จัสตินตะคอกใส่อัญรินทร์ที่เพิ่งผ่านศึกกันมา3รอบ แถมตอนนี้เนื้อตัวบอบบางยังมีรอยเเดงเป็นจ้ำๆเต็มตัวไปหมด ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ารอยสวาทมันดุเดือดขนาดไหน

"ก็ฉันหมั่นไส้ยัยนั่นนิ"

"หึ!...เธอเป็นเพื่อนประเภทไหนกัน..."

"คุณช่วยฉันหน่อยไม่ได้หรอ..."

"ฉันไม่เล่นคนเดียวกันกับเพื่อน อีกอย่างฉันมีเมียแล้ว เธอเองก็รู้"จัสตินทิ้งท้ายก่อนที่จะลุกออกไปแต่งตัว

"คืนนี้...คุณจะมาหาฉันไหม?"

"ช่วงนี้...ห่างๆกันได้ก็จะดีมากเลยนะ...ฉันไม่อยากให้เมียฉันรู้"ถึงแม้ว่าอัญรินทร์จะเร่าร้อนถึงใจเขาแค่ไหน แต่จัสตินก็เลือกเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขาอยู่ดี เขาแค่หาเศษหาเลยกินเวลาที่เมียให้เขาไม่ได้ก็เท่านั้น

"แต่..."ยังพูดไม่ทันจบประโยค คนร่างสูงก็เดินออกไปจากห้องของเธอโดยที่ไม่ฟังเสียงรั้งของเธอแม้แต่ประโยคเดียว "ไอ้ทุเรศ...รักเมียขึ้นมาเชียว...คอยดูนะจะทำให้เลิกกันให้สาสมเลย...กินแล้วก็ทิ้งหรอ...ไม่มีทาง!"เธอกล่าวอย่างคับแค้นใจ

@บริษัทM เฟอร์นิเจอร์ กรุ๊ปจำกัด

"คุณเลขาคะ ทำไมประชุมครั้งก่อนไม่เข้าบริษัทคะ"เมลดาเค้นคำตอบจากเลขาอย่างกดดัน

"เอ่อ...ขอโทษด้วยนะคะคุณเมลดา...คือเชอรี่...เอ่อ...คือว่า..."

ปึ้ง!

เมลดาทุบโต๊ะทำงานอย่างหงุดหงิด ที่คนตรงหน้าเอาแต่อ่ำๆอึ้งๆไม่ยอมตอบสักที จนคนตรงหน้าถึงกับสะดุ้งโหยง

"เพราะฉันสั่งเอง..."เสียงนุ่มทุ้มที่ไม่รู้ว่าเข้ามาตั้งแต่ตอนไหน ขัดบทสนทนาระหว่างเธอและเลขาขึ้น

"นี่...นาย...นายมีสิทธิ์มาจากไหน...นี่มันบริษัทฉันนะ...นายยุ่งอะไรกับคนของฉัน!"เมลดากล่าว

อย่างโมโห

เลขาคนสนิทโค้งตัวให้อคินที่พยักหน้าให้เธอเป็นสัญญาณบอกว่าให้เธอออกไปจากห้องก่อน

"นี่จะไปไหน..."เมลดาที่ยังไม่ได้คำตอบ ถามพนักงานที่กำลังจะออกจากห้องไป

"ออกไปเถอะ เดี๋ยวฉันเคลียร์เอง"เลขาโค้งตัวให้อคินอีกครั้งและเดินออกจากห้องไปอย่างโล่งใจ ที่มีพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยชีวิตเธอได้ทันเวลา

"มันจะมากเกินไปแล้วนะ นายมีสิทธิ์ใหญ่โตมาจากไหนไม่ทราบ ถึงได้มาสั่งคนของฉันแบบนี้...แล้วนี่ไม่มีงานทำหรอถึงได้เที่ยวเข้าๆออกๆบริษัทคนอื่นเหมือนว่าง...อ้อลืมไปบริษัทนายมันกระจอกไม่มีพนักงานคุณภาพสินะเลยต้องเที่ยวเอาเงินมาคอยซื้อพนักงานบริษัทฉันน่ะ"

"พูดจบหรือยัง..."น้ำเสียงเรียบนิ่งถามพร้อมกับเดินมานั่งบนโต๊ะทำงานของเธอ

"ยัง..."

"แม่เธอเป็นคนบอกให้พนักงานทำแบบนี้..."

"มะ...หมายความว่ายังไง"เธอแทบไม่เชื่อหูของตัวเองที่ได้ยินว่าคนเป็นแม่ทำแบบนี้กับเธอ

"ขอโทษนะที่ต้องบอกความจริง แต่แม่เธอเสนอให้ฉันทำแบบนี้ ไม่งั้นบริษัทเธอก็ไม่รอด แล้วเธอก็จะไม่ยอมปล่อยมันสักที"

"ไม่มีทาง...แม่ไม่มีทางทำแบบนี้กับฉัน แม่รู้ว่าฉันรักบริษัทนี้มาก..."เมลดาน้ำเสียงเริ่มสั่นที่รู้ว่าคนเป็นแม่ตั้งใจจะบีบให้เธอขายบริษัทให้อคิน

"เธอยอมรับสักที เเล้วปล่อยมันมาให้ฉันดูแล...เธอเองก็จะได้ดูเเลไปกับฉัน...ฉันรู้ว่าเธอรักบริษัทนี้มาก...แต่ยิ่งปล่อยไว้แบบนี้มันยิ่งเเย่...เชื่อสิถ้าฉันเทคโอเวอร์แค่เห็นชื่อฉันเป็นผู้บริหารนายทุนก็มาซื้อหุ้นกันเป็นแถบๆเเล้ว"

"ถ้าพ่ออยู่ พ่อจะไม่ทำแบบนี้เหมือนกับที่แม่ทำกับฉัน!"เมลดาปาดน้ำตาที่มันเอ่อออกมาอย่างผิดหวัง

"แต่งงานกับฉัน แล้วทุกอย่างจะดีเอง"อคินพูด

อย่างใจเย็น

"ฉันเลือกได้ด้วยหรอ?"

"เลือกไม่ได้ก็ต้องยอมรับ...อีกอย่างเธอจะได้ไม่เที่ยวไปอ่อยเพื่อนฉันอีก"ปลายเสียงที่อบอุ่นตอนเเรกกลับประชดประชันขึ้นมาซะงั้น

"ฉันจะอ่อยให้ครบทุกคนเลยคอยดู"เมลดาพูดกวนประสาท แต่กลับทำให้เขายิ่งโกรธ

"ก็ลองดู!"ไม่พูดเปล่าเขาใช้มือบีบแก้มคนร่างเล็กจนรู้สึกปวดร้าวไปทั้งใบหน้า "แล้วเธอจะรู้ว่าบทลงโทษของคนที่นอกใจสามีมันต้องเจอกับอะไร?"

"โอ้ย..."อคินปล่อยมือออกก่อนจะเดินออกไปจากห้องทำงานของเธออย่างหัวเสีย

"พรุ่งนี้...ไปลองชุดแต่งงานตามโลเคชั่นที่ส่งให้ด้วย...ฉันจะรอ"อะไรกันเนี้ย ยังไม่ทันเป็นอะไรกันเลยก็มาออกคำสั่งซะเเล้ว คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงได้บงการชีวิตคนอื่นเเบบนี้ แต่พอคิดได้ว่าตัวเองไม่มีทางเลือกก็ต้องยอมจำนนต่อสถานการณ์ที่ต้องเจอทันที

"แม่นะแม่"เมลดาต่อสายหาวรรลภาผู้เป็นแม่ทันที แต่ก็ต้องถูกตัดสายหลายต่อหลายรอบ คงจะรู้ว่าต้องโดนลูกสาวบ่นเลยเลือกที่จะไม่รับแน่ๆ

ไลน์กรุ๊ป

เมลดา;พวกแกว่างไหม

ไอริส;ไม่ว่างแก ปิดงบที่ร้านอยู่

วิสกี้;แต่ฉันว่างนะ มีอะไร?

อันอัน;ฉันไม่สบาย ขอบายนะ

วิสกี้;ไม่สบายอะไรเมื่อคืนหิ้วหนุ่มกลับบ้าน

อันอัน;ขอหน่อย ได้ไหมล่ะ

เมลดา;วิสกี้ไปดื่มที่ห้องฉันกัน ฉันเบื่อ!

วิสกี้;ได้ตอนไหน?

เมลดา;อีกสักพัก กำลังเลิกงาน

ไอริส;เดี๋ยวตามไปนะเคลียร์งบที่ร้านก่อน อย่าเพิ่งเมากันนะ อีอัน ไม่ไปด้วยแน่นะ วันนี้มีไวน์ตัวใหม่ให้ลอง ฉันให้พ่อบ่มเองเลยนะ

เมลดา;เออไม่ครบองค์เลย

@คอนโดเมลดา

"แก...เมื่อคืน...ไม่รู้ใครเอายาปลุกเซ็กส์ให้ฉันกิน ดีที่อีตาอคินมาช่วยฉันทัน ไม่งั้นคงได้ไปกับ..."เมลดาสะบัดความคิดทันที ไม่อยากจะนึกถึง เธอคิดในใจ

"ใครวะแก..."วิสกี้ถามอย่างสอดรู้สอดเห็น

"คุณจัสติน"

"แล้วแกไปกับคุณจัสตินได้ยังไง?"วิสกี้ถามต้นสายปลายเหตุ

"เอ่อ...แกอย่าบอกใครนะ..."เมลดาหันซ้ายหันขวากลัวว่าจะมีคนมาได้ยินทั้งที่อยู่กับวิสกี้เเค่2คนในห้อง

"เออ...ไม่บอกหรอก"

"อันอันมันบอกว่าอคินเรียกฉัน พอไปแล้วดันเป็นคุณจัสติน..."

"เห้ยจริงป้ะเนี้ย...เห็นกระซิบกระซาบกันก็นึกว่านินทาใคร เพลงดังพวกฉันก็ไม่ได้ยินด้วย"วิสกี้ตอบอย่างตกใจเล็กๆ

"แกว่าอันอันมันแปลกๆไปป้ะช่วงนี้ แต่...ฉันไม่ได้อยากกล่าวหาเพื่อนนะ...ฉันแค่รู้สึก"เมลดาปัดทั้งที่ลึกๆเเล้วก็คิดว่าเพื่อนที่รักมีอะไรไม่ชอบมาพากล

"ฉันก็พูดเรื่องนี้กับไอริสอยู่เหมือนกัน แต่ไม่กล้าบอกแก รอชัวร์ๆก่อน"

"ยังไงวะแก..."

"ฉันคิดว่าอันอันมันชอบคุณอคิน...แค่คิดนะ...แต่อาจจะไม่ใช่ก็ได้"การเม้ามอยเพื่อนไม่ค่อยเกิดขึ้นบ่อยนัก เพราะดูจากภายนอกแล้วทั้ง4คนนี้กลมเกลียวกันมาก แต่ใครจะรู้ว่าบางคนไม่ได้ภักดีกับเพื่อนอย่างที่คิดเลย