“คือ…ข้าสัญญากับน้องสาวเอาไว้ว่าจะนำขนมในวังกลับไปฝากนาง เลยไม่รู้ว่าจะสามารถขอห่อขนมเหล่านี้กลับจะได้รึไม่เพคะ” ใบหน้านวลแดงซ่านด้วยความขวยเขิน แต่ในใจยังคิดเข้าข้างตนเองว่าเป็นเพียงเด็กวัย 7 หนาว แค่นี้คงไม่ขายหน้าเท่าไหร่กระมัง
“คิดว่าเรื่องอะไรเสียอีก เรื่องแค่นี้เอง…เจ้ามานี่หน่อย เปิ่นหวางต้องการห่อขนมที่นำมาให้แขกในงานเลี้ยงคืนนี้ทั้งหมดอย่างละ 2 ชิ้น ห่อใส่กล่องแล้วนำมาให้เปิ่นหวางที่ศาลานี่ด้วย” ท่านอ๋องน้อยเกือบหลุดขำออกมาเมื่อเรื่องหนักหนาที่คิดไว้เป็นเพียงการห่อขนมกลับบ้านเสียอย่างนั้น จึงหันไปเรียกนางกำนัลผู้หนึ่งที่อยู่ไม่ไกลแล้วออกคำสั่งที่ทำเอาเซี่ยลี่อิงถึงกับอ้าปากค้าง
“หม่อมฉันจะรีบจัดการให้เพคะ” หญิงสาวในชุดนางกำนัลรับคำก่อนจะล่าถอยออกไป
“จะดีหรือเพคะ” เสียงใสเอ่ยถามอย่างกังวล ขนมที่นำมารับรองแขกเหรื่อในคืนนี้มีหลายชนิดมาก การห่อกลับอย่างละ 2 ชิ้นนี่ถือว่าเยอะไม่น้อย
