ใกล้หมดความอดทน2/2

1966 คำ

อีกด้าน “เรากลับกันเถอะลูก” แม่ลูกพีชเดินเข้ามาบอกกับเซลีน ถัดไปก็เป็นพ่อลูกพีชที่ยืนอยู่ด้านหลัง “ลูกพีชไปเข้าห้องน้ำอยู่ค่ะแม่” เพื่อนเธอยังไม่กลับมาจะทิ้งได้ยังไง จะว่าไปลูกพีชก็ไปเข้าห้องน้ำนานเหมือนกันนะ ไม่รู้ว่าจะเป็นอะไรไปหรือเปล่า ก่อนหน้านั้นก็มีอาการแปลก ๆ ด้วย หรือว่าเธอควรตามไปดูดีไหม “งั้นแม่ไปรอที่รถนะลูก” “ได้ค่ะ เดี๋ยวเซย์ไปตามยัยพีชที่ห้องน้ำดีกว่า” เธอมักจะแทนตัวเองสั้น ๆ ว่าเซย์ “จ้ะ งั้นแม่ไปก่อน” “เดินระวัง ๆ ด้วยนะคะ” “จ้ะลูก” “เฮ้อ~” เซลีนถอนหายใจออกมาเบา ๆ เธอเหลือบมองไปด้านหลังเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าผู้ใหญ่ทั้งสองเดินขึ้นรถไปแล้ว หญิงสาวจึงรีบก้าวไปทางห้องน้ำที่อยู่ในบ้านทันที เพราะตอนที่ลูกพีชไปเข้าห้องน้ำเซลีนไม่รู้ว่าเพื่อนไปทางไหน เธอจึงเข้าใจว่าเป็นห้องน้ำในบ้านที่เตรียมไว้ให้แขก ตึก ตึก “ลูกพีช” เซลีนเรียกเพื่อนอยู่หน้าห้องน้ำนานสองนาน ไร้เสียงตอบกลั

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม