เวลา 16:00
ด้านลูกพีชก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานที่ลูกน้องแผ่นดินส่งมาให้ เธอไม่รู้ว่าจะออกไปไหนเพราะไปไม่ถูก ก่อนหน้านั้นโทรหาเซลีนแล้วทว่าเพื่อนกลับไม่รับ น่าจะหลับไม่ก็ติดธุระ
“หิวจัง” เธอมองลงไปข้างล่างก็เห็นร้านอาหารมากมายที่ขายอยู่ตามริมฟุตบาท หรือจะลงไปหาอะไรกินรองท้องก่อน รอให้พี่แผ่นดินกลับมาค่อยออกไปกินพร้อมกันอีกรอบ เพราะเขาบอกว่าจะไปคุยงานน่าจะสักพักใหญ่ ๆ ถึงจะกลับมา ถ้าให้รอเธอต้องปวดท้องแน่นอน
ครืน ครืน
“อ๊ะ” ในขณะที่สายตากำลังจับจ้องร้านอาหารมากมาย อยู่ ๆ มือถือที่วางอยู่ก็มีสายเรียกเข้า ซึ่งคนที่โทรเข้ามาก็คือเพื่อนเธอเอง ลูกพีชเห็นดังนั้นจึงเอื้อมมือไปหยิบขึ้นมาเพื่อกดรับสายเพื่อนตัวเองทันที
“แกอยู่ไหน”
(อยู่บ้าน)
“อ้าว แกไม่ได้มาเที่ยวพัทยาเหรอ” ไหนเมื่อวานเพื่อนเธอบอกว่าจะมาเที่ยวพัทยา ไหงตอนนี้บอกว่าอยู่บ้าน สรุปแล้วไม่ได้มาหรอกเหรอ
(ฉันไม่สบายเลยไม่ได้ไป) เนื่องจา
